türk insanının dedikoduyu sevdiği gerçeği

doğrulanabilir bir gerçektir ki tespit yapma amacı gütmemektedir aynı zamanda. zannımca kendine odaklanamama sorunuyla alakalıdır. biraz da kendini başkalarından küçük hissetme/görme alışkanlığımızdan kaynaklansa gerek hep başkalarını konuşmak, onları kendi hayatımızın merkezine almak değil mi? 'ben tek başıma değerliyim' diyebilmek lazım bazen, insan bazı durumlarda bencil olmalı dozunu kaçırmadan.

kökenle alakası olmayan bi durumdur dedikodu. dedikoduyu sevmeyen bir millet var mıdır o şüpheli.