türk edebiyatının özgünlükten yoksunluğu

özgünlük edebiyatta aslında oldukça geniş bir anlama geliyor bence. örneğin avrupalı bir romancının uyguladığı bir tarzı türk romancılar uygulamıyor. neden? kopya olur. bence olmaz. eğer hikâyeniz aynı değilse neden kopya olsun? örneğin grangé gibi iki ayrı yönden gidip tek bir vücut olabilen bir polisiye roman fena mı olurdu? hep aynı kumaş sıkıyor. ahmet ümit olmasa ülkede polisiye adına temiz bir yapıt yok. o da kendi tarzını buldu zaten. cinayetin arkasına tarihi dayıyor, tamamdır. ama olsun bu da bir şey. Bu sadece polisiye edebiyatının bir açığı.
ihsan oktay anar hakan günday murat menteş alper canıgüz gibi birkaç şahsına münhasır yazarlarımız da olmasa ne yapardık?