tren geçerken vagonları saymak

Çocukluk aktivitelerindendir.

Hatta bu yoldaki üstünlük çabamız görülmeye değerdi.
Tren geçmeyen bir ilçede büyüdüm. Tren görebileceğim tek yer, yaz tatili için gittiğimiz yerdi. Ve o zamanlarda Akşam üzeri istasyona gider, vagonlara yakın bir yere oturur, elimize çekirdeğimizi alıp trenin gelmesini beklerdik. Yolcu bekler gibi...
Ve gelen tren yolcu treni ise; yolcuları, ayrılıkları, kavuşmaları izlerdik.
Yük treni ise; vagonlarını sayardık.
Tatil bitip tekrar yaşadığımız yere de dönünce; "oğlum 73 vagonlu tren gördüm lan" gibi cümleler kurar, tarihe adımızı altın harflerle yazardık.
internetin olmadığı, trenin sadece kara tren şarkısında, yeni yetme televizyonlarda ve ders kitaplarında görüldüğü yıllar...

90lı yıllarda çocuk olanların vazgeçilmezidir.

hala izmir metrosunun her geçişinde yaptığım ve her seferinde aynı sayıya ulaştığım eylem.