bugün

(bkz: biz üç kişiyiz ben keyfim ve kahyası)
çok kişilik ben.

narsizmin aynasına sıçrayan pembe bulut,

sonun başlangıcı.

çokluğa adaptasyon ve acıya tolerans gerektirir.

40+ filmlerde sonunu teneşir paklar.

ya da adamın mezarında bembeyaz karanfiller açtırır.
ben, kendim, bizzat, şahsen; ee biz etti işte.
(bkz: şizofreni)
(bkz: tek kişilik dev kadro)
(bkz: ata demirer)
bir çok yüreğin tek bir beden olmasıdır.