bugün

itiraf edicek bişeyim yok çok acı. Yaşamaktan ziyade yaşlanmak bu ...
ilk görüşte aşırı tatlı bir enerji alıp hoşlanmaya başladığım bir bireyi stalkladım. Stalklarken gay olabilir mi acaba diye ufak bi şüpheye düştüm, tam böyle kestirilemeyen bir tarzı var ama galiba şüphelerimde haksız değilim.
Hetero olsaydı ve başka bir sevgilisi olsaydı yine üzülürdüm ama ufacık da olsa bir umudum olabilirdi. Böylesi ilk defa başıma geliyor, yıkıldım kelimeler paramparça :(
Tarih 13 ekim 2019. Yer kamilkoç otobüsü. istikamet istanbuldan eskişehire. 14.20 otobüsüyle giderken ben 38 o 36 numarada oturuyordu. Böyle bir güzellik olamaz dedirtiyordu güzelliği. 5 saat boyunca hareketlerini inceledim, izledim. Rahatsızlık vermeden tabi. Saçlarıyla oynaması, ellerine bakması, kitap okuması vs. her şeyiyle beni çok etkiledi. Ancak konuşacak bir durumumuz hiç olmadı.

Bidaha görür müyüm çok zor ihtimal ancak bi daha karşıma çıkarsa direkt evlilik teklifi etmeyi düşünüyorum.
Kalbimi kırıp paramparça ettiler,sonra bana kalpsiz dediler.
Duvarıma çekildim asosyal dediler.Duygularımı dile getiremedim bana duygusuz dediler.
Üzgün görünmemek için hep güldüm bana gamsızsın dediler.Beni çıldırtıp deli diye diye alay da ettiler.
Metroda bir köpeği sevdim,bana neden onu beslemiyorsun defol uzaklaş dediler.Hem de kışın kediler üşümesin diye evimi kedi ile doldurduğumdan bihaberdiler.
Sokakta ölen hayvanları gördüğüm zaman ağladığımdan haberleri yokken dediler.
Siz insanlar kadar beni yoran yok gerçekten.
ve edebiyat olsun diye yazmadım.Bunları bana harbi dediler.
en önemlisi beni görmediler.
hiç milletin önünde ağlayıp duygu sömürüsü yapan biri olmadığım içindir belki de.içimdeki çalkalanmaları dindiremem artık...
Dikkat edin insanlar.Dikkat.
Bu akşamki muhabbeti istiyorum. Samimi, enerjik, neşeli ve rahat.
kimseye kendimi anlatmak istemiyorum artık. deneyip de kaybetmekten çok yoruldum. artık hatalarımdan kaçmayı değil de yüzleşmeyi öğrendim. onlardan kaçıp bi daha karşılaşmak yerine halledip arkada bırakmayı tercih ediyorum artık. babaannem bi gün şöyle demişti kötüyü arkana iyiyi önüne al. üzüldüklerim, üzenler geride kaldı artık. ve önümde olamayacaklar.
zincirimin en saglam halkası koptu. gözümle görsem inanmayacagım seylere sahit oldum ama hepsi gibi bu da geride kalacak ve zamanı geldiginde herkes hak ettigini yasayacak. bu saatten sonra sadece hesap soracagım günü bekliyor olacagım. yasadıklarım ve yasayacaklarım icin cok pismanım.
Bugün benim doğum günüm.
ilk defa kendi başıma sarma yaptım.
Sandığım kadar zor değilmiş.
Zaman geçtikçe acı içsellestikçe ne kadar aptalmışım diyorum. Her anında yanlarında olup destek verdiğim insanlar sıra bana gelince hepsi silindi suskunlaştı. Duvarlarla konuşmak cidden çok zor. Zamanla susmayı öğreniyor insan. Susup kendi içine içine kanamayı.
ilk kez öpüştüğümde içimde doğru çekiyordum havayı.
Başkasını sevdiğinden şüphe etmem bile günümü zehir etti. Umarım beni sevmiyorsan bile başkasını da sevmiyorsundur. Beni sevme ihtimalini elimden alma.

Olur da bir gün bu olaylar gözümün önünde olursa ne yaparım bilmiyorum.
yalnız kalmaktan korkuyorum. büyüdüğümü, bir şeylerin hep ileri gittiğini ya da bittiğini iliklerime kadar hissediyorum artık. 20 küsürlü yaşların sonuna gelirken halen doğru düzgün bir şey kuramadım. anneme babama belkide buraya bile çaktırmıyordum ama ben çok mutsuzum şu son günlerde özellikle. şu iş görüşmem olumlu çıkarsa iyi bir nefes almış olabilirim ama. inşallah.
bu gidişle işsizlikten öleceğim heralde. işin sıkıntılı kısmı bu durumdan ve durumun getirdiği asosyallikten baya baya memnunum.
buram buram küf kokuyor sessizliklerim. vechimin arz-ı endam. savuramıyorum parmaklarımdan çehreni, ela bir minberdir tırmandığım gözlerin. işte ben o gözlere hiçbir zaman bakamayacağım. kızdığında yosun yeşili bir isyanın var!
Seni grup/şarkı incelemesi yapmak ve çeşitli yerlerde geçen sevdiğim sözleri depolamak için kullandığımın farkına vardım sözlük.
bu ne la. Zamanın en popüler başlığıydı burası. şu saate kadar kimsenin bir itirafta bulunmaması ne acı verici..pii..
hiç sevişmedim.
Karıma verdiğim nafaka helali hoş olsun.

Bıkmıştım tek eşli hayattan.

iyi ki boşanmışım.
günlerdir derin bir sessizlik, sükunet içindeyim. Her gün dışarı çıkıp kilometrelerce boş boş yürüyüp eve geliyorum, yemek yemek zaten aklıma bile gelmiyor, arada halimi hatırımı soranları da geçiştiriyorum elimden geldiğince.
ilk defa kendinden korkmak nasıl birşeymiş öğrendim. Umarım fırtına öncesi sessizlik değildir bu.
Bazı kişiler hariç insan sevmemeye başladım.
Çok ayarsızım, birinin acilen beni temiz bi dövmesi gerek.
Misafir gitsin diye saate baktım içim sıkıldı.
Gönlüm Çok yoruldu sözlük. Pes ediyorum artık.