bugün

Her insan gibi ben de yaşadığım çoğu şeyi abartiyorum. Yaptığım hatalari kabullenmem bile en az 3-4 ay sürüyor. Hayatimi mahvediyorum böyle. Sanki ben mutlu olmayi hak etmiyormusum gibime geliyor. Fazlasıyla suçluluk psikolojisine sahibim.
Çoğu zaman hayattan soyutum. Yasamaya degiyor mu ya da değecek mi, bilmiyorum.
Güvendiğim insanlara şimdi, keşke guvenmeseydim diyorum.
Diğer insanlar bana fazlasıyla mutlu geliyor; biliyorum halbuki onların da kendine göre derdi var.
Yoruldum, bunaldim, gecmeyen bi karamsarlik var üzerimde.
Tek istedigim 1 ay sonra bazi seylerin degismis olmasi. 1 senedir kafamda olan seyin gercek olmasi. Hayırlısı olsun, her zaman.
deli gibi yazmak, anlatmak istiyorum..
diğer tarafa geçmenin vaktidir sanki..
bir sorun var ama..
kendimi özgür hissetmiyorum..

bu aralar çok çok eski grup ve şarkıları tekrar dinlemeye başladım..tekrar müziğin içine düştüm..

dolayısıyla anlatmam gerek..
bu 'mood' geçmeden 100 gr özgürlük hissi içime doğsa yetecek..

yoksa jenniferdan yardım istemek zorunda kalacağım..
Ortaokul bitene kadar barbielerle oynadım..
Şans kader kısmet diye bir şeyin gerçekten olduğuna inanıyorum. O kişisel gelişim kitapları yazanlar siktirsin ordan.
Kotu niyetim yok ulan sozluk yeminle. Sadece her insan gibi bazen farkında olmadan yanlış anlaşılabilecek şeyler yapabiliyorum.
annesinden nefret edenleri çok iyi anlıyorum.
şu gife bakar mısın? lan insanın çoluk çocuk sahibi olası geliyor be. şu mutluluğa bak.

https://media.giphy.com/m...Zt3D5DddjXCMmZy/giphy.gif
Jet gibi açıklanan sonuçlara göre uludag Üniversitesinde bir master öğrencisiyim artık..
Annemin kalbini kıracak söyler söylüyorum, sonra da pişman oluyorum. Şu ölümlü dünyada kalp kırmamalı.
Bütün anılarımı ve kendimi çocuğuma saklıyorum. Galiba bu hayatta içimden gelerek, eksiksiz bi onu seveceğim.
Birbirinizin yuzune gulup arkasindan cekistirdiginiz sahte hayatlarinizdan cok sıkıldım.
Gecen gün Sabiha gökçen havalimanında güvenlik görevlisi bir bayan ile tartıştım.

Haklı mıydım, haksiz mıydım tam bilemiyorum ama yine de kusura bakmasın lütfen o bayan.
Bugünde kapılarımı pazar sürprizine açmadım.
Dansederken göğüsleri sallanan kadınlardan, karadelikleri saatlerce uçuşup duranlardan, sessiz sitemleri kargaşada bile belli olanlardan tırsma öyle kolay kolay... Öyleyse bu bir nasihat... çünkü güzelsin...

Baker
içinde bulunduğu bağlam önemsiz ve bunun yerine kullanılan kelimeler de farklı olmak üzere, babam birilerine resmen "siz benim kızımın daşşağını yiyin lan" atarı yapmış. Kimin babası ya koçum benim.*
himym dizisindeki ted gibiyim bu aralar. hep birileri var ama onlar o değil.
Hiç enerji içeceği içmedim.
Hala mı bu baslık.
çirkinsiniz ve bu fiziksel değil.
babasını 3 yaşında kaybetmiş babamın 60 yaşında yenge babam nasıl biriydi anlatsana biraz dediği yerde durdu be hayat.
Bana arkadaşıni söyle sana kim olduğunu söyleyeyim atasözünü anlamam çok zor oldu. Ona arkadasimi soyledigimde benim kim oldugumu mu yoksa arkadasimin kim oldugunu mu soyleyecek diye düşündüm uzunca bi zaman.
Kendimle çok gurur duyuyorum. Allaha bin şükürler olsun, kendi evimi kendi imkanlarimla, kendi emeklerimle, büyümemis oldugum bir ülkede, memlekette kuruyorum. Kimselere muhtaç kalmadan, aileme yük olmadan. Ego'yu tatmin etmeye benzemez bir gurur bu. Ego'dan çok, istedikten sonra neleri başarabilecegimi öncelikle kendime ispat etmis olmam. Daha farkli şeyleride başarabilecegimi kendime göstermiş olmam. Kendime güvenim artti. Kendime olan inancım yoğunlaştı.
sırf çekirdeklerini ayıklamaktan üşendiğim için karpuz yemiyorum.
Bana sigarayı bıraktıran da yeniden başlamamı sağlayanda aynı kişi.
40 yaşındayım..
bugüne kadar bir kez bile sigara içmedim..