bugün

Allah bana akıl fikir versin beni gerçekten önemseyen değer veren insanları takmayip kırıp dökerken adam yerine koymayan insanlarla iki kelime konuşmak için uğraşıyorum yazık bana.
korkum şu ki bu patlamalara alışacağımız, hissiz ve duyarsız kalacağımız, olayları uzaktan, izleyen varsa televizyondan, sosyal medyadan takip edip en fazla sekiz saniye duygulandıktan sonra "sörvayvırı aç hele ne olmuş ödül oyunu" diyenden "hadi abi istasyon oldun at şu kağıdı" diyenine şeklinde geçen süreler esnasında bu patlamaları ta ki yanı başımızda belki bizi belki bir yakınımızı nefessiz bıraktığı ana kadar sadece izleyeceğiz. sonra sokaklarda tanklar, alışık olmadık kıyafetli eli silahlı insanlar göreceğiz. farkında olmadan alışacağız sonra başka bir sabah uçak sesleriyle uyanacağız, uyanabilirsek tabi çünkü bizden habersiz birileri savaş çıkarmış olacak, artık o patlayan bombalar çok masum gelecek... korkum ölmek falan değil yanlış anlaşılmasın keşke ölmek çözüm olsa.
Mesaj atmasın gözümde daha da küçülüyor demiştim ya. Atsın.
Atarım giderim 5 gün sürdü.yepyeni karalarla döndüm.
Bu yazdıklarımı okuduğunu biliyorum ve hiç de mutsuz falan değilim aksine senden sonra çok daha mutlu oldum ben öyle düşündüğün gibi karalar falan bağlamıyorum anla artık bunu....
Her sabah erken uyanmaktan bıktım. Bıktımmmmm.
Keşke uyanmasam da hiç bi şey düşünmesem.
fall love the white rabbitle beraber sözlük yazarlarından birine kaçmaya karar verdik.

Aynı kişiye kaçacağımızdan libidosu düşük olmayan bir yazar olduğunu umuyoruz.

Not: beyaz tavşanım sarışın, ben kızılken, umarım esmer sevmiyordur kendisi.
kırgınlıklarım çok derin oluyor, affettim diyorum ama yalan, olmuyor.
(bkz: i see dead people)
Hayallerimi gerceklestirememekten korkuyorum. Zaman akıp gidiyor ve ben onu durduramıyorum. Bir şeyler başaramadan ve arkamda bir şeyler bırakmadan ölüp gitmekten korkuyorum.
Bugün de hastaneye gittim psikolojim oynadı yine . Annemin biopsisi yapıldı bugün. 20 dakika sürdü. Beklediğimden daha iyi çıktı odadan.
4 - 5 yerden sıvı ve parça almışlar. Hasta odasına girdik. 15 dakika müşade altında yatması gerekiyordu.

Bir yanda üroloji biopsisine gelenler , bir yanda troid biopsisi için gelenler , bir yandan meme biopsisi ... ama en dikkat çekici olanı deviasyon ameliyatı olmuş bir genç kızdı. Acıdan yerinde duramıyordu. Elinde kırmızı bir tülbentle sürekli burnuna tampon yapıyor bir yandan da ağlıyordu.

içim kıyıldı. Yanında kimse yoktu.kapının dışında yaşlı bir amca gördüm . Burun ameliyatı olan kızın babasıymış.baba kansermiş şu sıra ışın tedavisindeymiş. " bizim kız çok nazlı , bak beni (göğsünün altını gösterip elini göbeğinin bittiği yere indirerek ) buradan buraya kadar yardılar Ama hiç şikayet etmedim , hep hamd ettim , dedi. Allah, acil şifalar versin , diyerek çıktım. Kızla da konuşmaya çalıştım ama acıdan yerinde duramıyordu. Sonra aldı beni bir düşünce, bu kemik ameliyatını özelde yaptırıp bir damla kanı akmadan aynı gün ayağa kalkan arkadaşlarım vardı. Bu kızın ise belli ki durumu yoktu. Para şu iğrenç dünyada ne kadar da değerli değil mi ? Paran varsa acı bile çekmeyebiliyorsun.

Neyse hastane psikolojisini üstümden atmaya çalışıyorum ama zor. Biopsi sonucu 15 güne anca çıkarmış. Bekleyip iyi bir sonuç çıkması için dua edeceğim. Elimden başka bir şey de gelmiyor zaten. Sağlığınıza dikkat edin. Para önemsiz ben azla yetinirim demeden önce "bu tarz sağlık sorunları yasayacak olursanız " kenarda köşede birikim yapmaya çalışın. Bunu buraya her gün her dakika yazabilirim.
Egomla mutluyum.
Sığır gibiyim.

Kafa kafa değil ki, tüp bildiğin piknik tüpü.
kampüsteki markete yeni gelen kasiyer kız bana yürüyor, hoş da birisi aslında, bir iki defa da muhabbet ettik gibi ama tek sorun yoğunluktan ötürü doğru dürüst konuşamamak.
bundan 5-6 yıl önceydi kızın biri ahlaksız teklifte bulunmuştu bana. ilk başta tamam deyip sonra bunun için günaha girdiğime değmez lan deyip vazgeçmiştim. bu da kimselere itiraf edemediğim böyle bir anımdır.
Yine bir ütü çalışması sonrası: "Tarzı olmalı insanın, benim gibi..." diyorum. Annem gecikmiyor: "Yine mi çift ütü yaptın?"
tanrının varlığı ya da yokluğu benim için 1 anlam ifade etmiyor. ama bu durum son 5-6 ayda çıktı. 5. sınıftan beri hemen hemen tüm farz oruçları tuttum. bu yıl tutmayacağım için evden şutlanacakmışım gibi 1 his var içimde.
ağladı yine binlerce melek ve haykırdı boşluğa 'bak , yine hızlandı kalbi' ve yutkundu gözyaşlarını silip.o sırada şeytan gülümsedi bencilce ' bir başkası için'..

edit: ben yazdım olum bunu ;)))
BONBe bir itiraf geliyor...

iş yerindeki bi kızdan Allah günah yazmaya, korkuyorum. çok afedersiniz lezbo desem değil, bi beyefendi için üzülüp ölüyor ama bana da boş değil asjdkskskd ay Cidden gülüyorum yani şaka değil hayvan gibi gülüyorum. gecenin bi yarısı bana "pans seni özledim.." yazıp özlü aşk duvar yazılı görseller falan atıyor, "Aşkın adı sensin" filanlar yazıyor bi şeyler tövbe allama. "ben de seni özledim tatlım naptın bugün?"lerle lafı falan değiştiriyorum.
gündüzleri yemeğe onunla çıkmayınca trip yapıyor, yemekhanede beni sinirli sinirli uzaktan kesiyor bilmemne. ay tamam kankitoşkoluk olarak görüyor beni okey de, hiç yüz vermiyorum ki? yani zaten ben çok yüz vermem millete, biraz mesafeli davranırım bu Nasıl böyle oldu ya? bakın burası çok önemli:

beni telefonuna kendi soyadıyla kaydetmiş ahasjahsj ay sinirlerim bozuldu.

panspermia kendisoyadı.

bunu çok utanarak dicem, hatta şu an hayvan gibi kahkaha atıyorum, bana karım diyor ya ajsdkajasjsjsksk ay çok utanıyorum valla billa, ben senin kocanım sözümü dinle deyip çikolata alıp geliyor falan.......... diyet yapıyorum diyorum, "ya senin ihtiyacın yok ki aşkım pofirik pofiriksin, sana sarılıp uyumak istiyorum valla pans" diye koluma sarılıp solucan gibi davranıyor ay.
kendimi "inanma skecek" diye geçiştirmekten helak oldum amk.

arkadaşlar zorla lezo yapılırsam Hakkınızı helal edin kib sçs.

allaeaeameanet.
Çok kötü şeyler oldu sözlük çok, ne yapsam nasıl davransam bilmiyorum şuan. Hem de tam yolculuğa çıkacağım zaman.
2. Dünya savaşında nazilerin yaptığı işkenceleri okuyup izledikçe dağıldım. Toparlayamıyorum.
insan olmanın anlamını yitirdim.
Memleketimin haline ağlasam ağlayamıyorum, gülsem gülemiyorum.
Annem, babam küçük şehirde diye mutlu olsam ablalarımın, abilerimin büyük şehirlerde olduğu aklıma geliyor mutlu da olamıyorum.
Eş, dost düşünmek bi yana, kaldığım yurt odasındaki kızın ailesine bişey olursa diye bile üzülüyorum.
Nasıl toparlarım diye çabalayamıyorum bile.
insanların her derdini tasasını benim üzerime bırakmadınsan yıkılmak üzereyim.
Ama gösteremiyorum. Güçlü değilim ama anlatamıyorum.
Sozluk allah benimle net bi bicimde tasak geciyor. Ugruna dunyalari veririm dedigim kizi aldi 1000 km uzaga goturdu yetmedi cebine toz koyup polise ihbar edilecek tipte biriyle aldatti beni. Hadi nasip dedim devam ettim. Dunyaya bir kadin bedeninde gelecek olsam o kiz olurdum sozluk o da beni terk etti ve tipsizligiyle nam salmis birisiyle cikti. Simdi ise is daha vahim. Sozluk ben kiza dokunurken ellerimdeki nasirlar rahatsiz etmez insllah diye dusunurken picin biri geldi ve utanmasa ayakta sikecek ve muhtemelen gercekten sikecek bu nedir be mubarek naptik dogustan mi cenabet geldik dunyaya, cami mi yiktirdik,kuran mi yaktin nedir bu ?
En az çalıştığım sınav sanırım. Yine de çok rahatım. Kendime güveniyorum. Çabuk aklımda kalıyor. Tabi ki yüksek bir not alamam ama istediğimizi alır seviniriz. Çalışamıyorum sözlük, her komite sonrası bu komite iyi çalışacağım diyorum ama olmuyor. Potansiyelimi gösteremiyorum. Bu komite yüksek not alıp kendimi kanıtlayayım diyorum ama sonra vazgeçiyorum. Ne gerek var ki kanıtlamaya ben zaten kendimi biliyorum gerisi önemsiz. Hiçbir zaman not takıntım olmadı. Lisede de böyleydim ortalamamı pek hesaplamazdım biraz gayret göstersem okul birincisi olabiliyormuşum ama takıntılı olmadığım için eğlenerek, hayatın tadını çıkararak çalıştım. Bu durumdan gayet de memnunum. Bakalım yarın nasıl olacak sınav, ne olursa olsun üzüleceğimi sanmıyorum. Notlar açıklanınca bir daha uğrarım bu başlığa.
Bir yol olsa demiştim senle ben için, o yolda hayatımı sana verirdim.
neden çaylak oldun diyenler için, zeusun eltisi ile aynı kişi sanıldık, olmadığımızı kanıtladık. ama eskiden hesaplarım olduğu için ve sildirmediğimden 30ar günlük çaylak yedik.

çaylekken bile artılayan mesaj atıp moral veren insanlar olduğu için teşekkür ederim ama sanırsınız ağır ceza mahkemesinde yargılandım çaylağa bak.
bir kız olarak davranışlarım fazla rahat ve yanlıs bu hesapta beni yine bu şekilde bilecekler. bu sebeple ayriliyorum.

edit: moderasyon hesabımı silmedi sanırsam bana aşık.