sözlük yazarlarının akıllarının almadığı şeyler

yaşam.

aklı alanlara da her zaman hayranlıkla baktım. inananlara imrendim, dua edecek tanrıları olanlara, çalacak kapısı olanlara hep tamah ettim, hayatının anlamını bir başka hayatta bulanlara, en büyük kötülüğü görmüş olanlara ve en büyük iyilikleri hak etmiş olanlara.

asla! katiyyen ironi yapmıyorum! kimseyi de cehaletle suçlamıyorum, biliyorum cehaletimin sınırı arşa dayandı, haşa kimi neyle itham edecekmişim?

ama imreniyorum işte "ben buna inanıyorum bu gerçek" diyenlere, napayım elimde değil. parasını harcamayan tutumlu insanlara, ayakkabılarını güzelce sıralayanlara, dişlerini fırçalamadan rahat uyuyamayanlara! hele hele hem aklı başında olanlar hem de onu pazarlayanlar yok mu? yani oyunu kuralına göre oynayanlar anlatın bana nedir işin sırrı? mevzu nedir? zeka mıdır nedir?

bir sloganın arkasından dört nala koşanlara, vatana millete sakarya'ya göz yaşı akıtanlara! küçümsemiyorum o gözyaşlarını sadece anlayamıyorum, işte bir anlasam! insanlar çözmüşler meseleyi işte. yaşamayı da ölmeyi de sevmeyi de nefreti de çözmüşler.

sırtında bir tonluk kurşunla karşı sipere atılan adamlar geçti bu dünyadan! bense sırtımdaki ceketten usanıyorum.

Uzayın sonsuz derinliği içinde , Voyager 1 tarafından fotoğrafı çekilen ve sadece soluk mavi bir nokta olarak görülen dünyamızda , tüm cenkler , tüm ayinler , tüm doğumlar , tüm inançlar yaşanmışken nasıl olur da insan canlısı bu tabiatı hor görür ve aptal yerine koyabilir.

Bu cahil cesareti hangi neslin sırtına yük olmaz.

ülkedeki paradır , nasıl nerde basılır hiçbir fikrim yok bide basan adam ufak hamlelerle kendine üç beş bişey basamaz mı.

kötünün gücünü anlamıyorum ben.

mesela kötünün gücü her zaman daha fazla oluyor çünkü kötülüğü önlemek için ondan kötü olman gerekiyor, ya da kötüyle etkileşime girmen için de kötü olman gerekiyor. mesela ona öldürme demen için ve bunu sağlaman için onu öldürmen gerekiyor gibi.

ama iyiyi engellemek için daha iyi olman gerekmiyor, daha iyi olmak iyi olmayı engellemiyor da denebilir.

bunu anlamıyorum.

bide bireysel tatmin mi toplumsal başarıyı tetikler yoksa toplumsal başarı mı bireyi tatmin eder sorusu hep kafama takılır nedense.

bunu da çözemedim.

gelmek bilmeyen uyku.

Dağa çıkmak.

Ananı mı siktiler olm. Derdin neydi? Neyin eksik kaldı? Ne yaptı lan size bu devlet?