sevmek duygusu

görsel

Benden uzak durmasını dilediğim duygudur.

Herşeyi es geçtim, herkesi yendim diyebilirim artık çünkü ben kendimi de yendim bugün, seni yenemiyorum Cemre. Seni yenemiyorum.
görsel

insana herşeyi yaptırabilecek bi duygudur ha bide hiç bişey yapamıcak duruma getiren duygu.

Küçüklüğümden beri olması gereken temel şeylerden biriymiş gibi öğretildi. Empati yapmalısın, sevmelisin, herşeyi sevmelisin, başta kendini...

Lise son sınıfta evire çevire dövüp mahkemelik olduğum kıza çiçek göndertecek kadar sevgiyle yoğrulmuş bir anneye sahiptim. Bunu bir görev olarak değil de var olabilmek için yapan ve öğreten bir anne...

Sonra ben bu duyguyu benimsedim. Hatta biraz bokunu çıkartacak kadar çok benimsemiş bile olabilirim. Gördüğüm, dokunduğum, hissettiğim herşeye karşı sevgi besledim. Karşılığını çoğu kez aldım çoğu kez hüsrana yaklaştım. Mesela defalarca sevdiğim hayvanlarım, bitkilerim öldü. Sevdiğim insanlar öldü. Ve sorgulamaya başladım. iç savaşım hala içimde dehşet savaşlar veriyor.

ihtiyaç duyduğum için mi seviyorum?
Sevilmek için mi?
Beni buna muhtaç kılan ne?

Sevmek istiyorum, sevilmeden. Hayatı yaşanılır kılan şey bu. Bazen salak yerine konulacağımı bilsem de karşımdaki insana sevildiğini hissettirmek istiyorum. Yeni şeyler yaşamak, yaşattırmak, yeni şeylere can vermek ve başlamak istiyorum. insanlığın kaynağı bu değil mi ya? Bu acizlik veya yokluk olamaz. Enel hakk'a bağlarsam çıkamayız çocuklar bu işin içinden.

"Seni sevmeye başlamak için seviyorum seni. sana olan sevgimi sonsuzlaştıracak
bir yolculuğa yeniden başlamak için:
bu yüzden şimdilik sevmiyorum seni. Sanki ellerindeymiş gibi mutluluğun
ve hüzün dolu belirsiz bir yarının anahtarları. hem seviyorum, hem de sevmiyorum seni. Sevgimin iki canı var seni sevmeye. Bu yüzden sevmezken seviyorum seni
ve bu yüzden severken seviyorum seni."
Entry amacı dışından çıktığı için bana su veren itfaiyenin de hortumunu sikeyim. Duygusallıktan anca bu şekilde çıkabilirdim.
Aleykümselam.

Sevmek.. beni en aciz en savunmasız kılan şey olmuştur hep hiçte bu duyguyu tatmaktan korkmazdım öncesinde uzun zamandır mantığımla hareket ettiğimden akıl kime yatkınsa gönülde ondadır edasıyla birini sevip sevmediğimi adına diktiğim çiçeğin solup solmayışıyla anlıyorum artık o duygunun içimde bir yerlerde yok olduğu ya da aşırı kullanımdan sırdanlaştığı düşüncesindeyim fakat özledim cesaretimi toplayıp her şeye güvenebilme duygusunu özgürce sevmeyi korkmadan duygularımın hükmetmesini bana aşırı özledim.

ihtiyaç değildir, bizim üretmeye, öğretmeye ve yol göstermeye ihtiyacımız vardır. yaşasın alman idealizmi. evet.