sevince deli seven insan

Bazı insanlar böyledir. Sevmez, güvenmez kimseye kolay kolay. Ketumdur sevgiye, aşka karşı. Tek bir tane seveceği olsun ister ve seviyorum dediğinde tüm varlığının zerreleriyle deli gibi bir adanmışlıkla sever. Sevince mal gibi olur iyice. Sanki varoluşunun anlamı odur. Sanki o olmasa kuşlar, bulutlar, çiçekler, elmalı turtalar, krem şantiler olmazdı. Güzelliğe dair ne varsa sanki o olduğu için var. O evrenden çekilse, sanki evreni kötü adamlar ele geçirmiş, en yaşanmaz bir hale sokmuş, her yeri gül kurusu renge boyamışlar gibidir. Edebiyattan estetikten de pek anlamazlar özünde. Anlamazlar, zira sadece severler. Tanımlamadan, kavramlaştırmadan. Ondan önce yaşadıklarını israf saymak mı bu? onsuz bir şey içse avu gibi gelmek mi? Bazı insanlar böyledir, sevdim mi deli gibi sever. Mallaşır biraz. Aşk deliliktir biraz, bunlarınki zırdelilik.

Deliliğe methiye yazan erasmus bunları görse hümanizmden soğur. Hümanizmini yalnızca aşk üzerine kurar. Onun dışındaki herkes bir yanılsama. Deli gibi sevince hümanizmin hükmü olur mu? Öteki insanlar aşkına fon olduğu kadar var, birer figüran onlar. Delilik bu... delilik... mallaşma...

Yengeç burcudur. Böyleyiz efendim durduramıyoruz.

genellikle fazla tutkulu, romantik kişilerde görülen olay onlar daha çabuk kaptırıyor kendini...

görsel

Bütün sevgisini içinde biriktirir. Kimseye göstermez. Ama gerçekten 'o' kişi geldiğinde tüm bunların acısını çıkarır.