sevgilinin yokluğunda fotoğraflarına bakıp ağlamak

var olduğu yerde sizi bir an bile düşünmediğini öğrendiğinizde kendiniz için ağlarsınız onun haketmediği gözyaşlarını döktüğünüz için o daha kötüdür.

bir emre aydın hal ve hareketi.

varlığıyla yokluğu bir olan bir sevgilinin yanındayken bakamadığın yüzüne ancak fotosunda doya doya bakıp onunla dertleşip seni ağlarken görmediğine şükretmek işin iyi tarafıdır.

genellikle ergen çağda olabilecek olay..

bir zamanlar o fotoğrafa hülyalı hülyalı, engel olamadığınız gülümseme ile baktığınız günleri hatırlar, daha da kötü olursunuz. ya da ne bileyim işte fotoğraf çekildiği gün ne yapmıştınız,hangi konsere gitmiştiniz, çekildiği anda kafanızdan neler geçmişti, ne konuşmuştunuz, o gün hava nasıldı,neye o kadar çok gülmüştünüz, o gün size nasıl bir sürpriz yapmıştı hepsi bir bir gelir gözün önüne.
ne değişti? ne oldu? neden böyle oldu? diye kendi kendinizi hırpalarsınız,
sanırsınız ki birazdan o fotoğraf canlanacak.o ana geri döneceksiniz.
öyle bakarsınız.sadece bakarsınız, hatırlarsınız...hep hatırlarsınız.

sonunda bir otsbir patlatilir.

acısız arabesklikten başka bişey değildir.

sevgilinin değil de sevdiğinin fotoğraflarını öpüyorsan daha acı veren durumdur. zira sizin onu sevdiğinden haberi yoktur. çok acı. hele bir de askerdeyse o özlem hiç bitmez.

Ne sevgilinin haberi vardır bu durumdan. ne de bir başkasının. gizlilik esastır, tıpkı diğer güçsüz yanlarını ona belli etmediğin gibi.

kendi kendine acı çektirmek için birebir bir uygulamadır ve gereksizdir.

gece gece entry girilmeyecek başlıklardan bir tanesi. gündüz girin insana eziyet etmeyin denilesi.

özlemin, göz pınarlarına vurması olayıdır.

sonradan çok pişman olunacak durumlardandır.