seni seviyorum denilmeyi hakedecek kimse bulamamak

içinde bulunduğum durumdur. harbiden kimse layık değil la o söze.

büyük bir sorun değil aksine gayet normaldir.

bulduğunu zannedersin dağları taşları titretircesine haykırırsın seni seviyorum diye ama bakarsın ki değmezmiş.

yanlış bir tespittir.

(bkz: melaba ben hakkettin)

insanı bencilleştirir.

bunun için önce kendi özüne dönüp ben acaba gerçekten sevilmeyi hak ediyormuyum diye sormak gerekir.çünkü insanların bir çoğu sorumluklarının bilincine varmadan anlık duygularla hareket ediyor ve daha sonra başka biri ona aynı şekilde yaklaşınca bu sefer topu onun üzerine atıp hak etmediklerini bizi çok üzdüklerini iddaa ediyoruz.kendi penceremden olaylara objektif bir şekilde baktımda durum hiçte sandığımız gibi değil.aslında istediklerimizi yaşıyoruz istemedende olsa...

(bkz: seni seviyorum diyememek)