sen olsan da bos artik

yalnızım şimdilerde, acıyı içime sindirerek ve gözyaşlarımı kurutarak yaşıyorum. kanata kanata acı mı kaldı sence damarlarımda? ölüm dediğin nedir ki? ben ölümü sende gördüm zaten. ölsem de acıyı bu kadar ağır hissetmem belki. Ve belki bir beter ömrün hengamesinde yine yaşar yine ölür giderim. üzerimden sen geçtin gittin ve geride bıraktığın bir yıkıntı değil artık, çölde kum tanesi kadar ufalanmış binlerce parçaya ayrılmış bir beden var ve o bedenin içinde kaybolmuş bir gözyaşı tanesi. Yalnızım şimdilerde ama yalnızlığı sevmeye başladım. anladım ki kalbi kırık bir kemanla hiç bir şey çalınmıyor. anladım ki yalnızlık ölümün başlangıcında beni senden uzak tutmak için gönderilmiş bir nimet artık.

bazı şeyler yaşanmış ve bitmiştir.
sevgili çekip gitmiştir.
o kadar hasar vermiş ki yüreğe o aşk, o özlem belki de nefret,
bir de üstüne kaç zaman geçmiştir yalnız, uykusuz, mutsuz.
şimdi çıkıp günün birinde dönse ne olur.
gelse ne olur.
sevse ne olur.
gelen o olsa ne olur.

bırak vehmimde gölgeni
gelme artık neye yarar.