sarılacak kişi bulamayıp sevgiye aç kalmak

bir süre sonra yastığa yorgana abanmak zorunda bırakan insan psikolojisi.

yaklaşık 3 saat önce evlerine gittiğim arkadaşlarımda fark ettiğim ve cemaatte yüksek rütbeli bir arkadasımın gögsüne bir çocuk edasıyla yatarak dile getirdiğim durum.

-eyy vicdansız yar, gel gör beni aşk neyledi?

of çok tehlikeli, bak bu insan türü boşluktadır filan, her türlü saçmalığı yapabilir, kendine gelince de "n'apmışım lan ben" diye düşünebilir.

insanı saçma sapan insanlara sürükler. aferim.

eğer gerçekten sevgiye açsanız öyle bi açlıktır ki bu kime sarılırsanız sarılın geçmez, sadece onu bekliyorsunuzdur. sizi kucağına alıp taşımasını, beraber deli gibi gülerek evin içinde dönmenizi, sonra işte siz beni daha taşıyamazsın işte yoruldun dersiniz o inatla devam eder işte bırakmıyorum yorulmadım der, en sonunda siz kıyamazsınız beraber düşersiniz kanepeye. aşk budur işte. o size sarılmasada sarılmış gibi hissetmek. hiç sevgiye aç kalmamaktır.

her zaman sarılacak biri vardır mutlaka... az otur madem kıçının üstünde az bekle, illa o an şakkadanak birine sarılmak zorunda mısın? alla alla sevgiye aç kaldıysan ve acil birine sarılman lazımsa git önce bi mandalina ye elma ye ne biliim bi açlığını bastır madem sonra ara en yakın hissettiğin birini gelsin... sonra sarılcan mı sarmalıcan mı ne yapıcaksan yap, bak söyliyeyim, aksi halde o telaşla gider kapıcının kapısını çalar boynuna atlarsın gözleri yaşarır adamın işler karışır... demedi deme de bana ne dersen de.

(bkz: sıvaza devam).

hani biraz sevse üstünü biz tamamlardık durumları.

Allah kimseyi böylesine yalnız bırakmasın. Çok zor çok...

Yastığa sarilin.olmadi köpek alin o sizi sever.

(bkz: telatabi) sarılalım sıkı sıkı.