sadece bana mı oluyor denen şeyler

Türk kahvesi sevmemek.

kaba davranılması.

bence sadece size oluyor. amk delileri ya.

Tam yolda bir arkadaşa selam verecekken, telefonunun çalması ve beni görmeden yoluna devam etmesi. Bazen pisliğine mi bunu yapıyorlar diye de düşünüyorum!

Bazen çok eğlenirken, diğerleri hiç eğlenmiyormuş gibi hissetmek.

Bana çok oluyor ya bu. Üzülüyorum sonra birden eğlenmemeye başlıyorum. Eğlenin ya. :/

Aslında her şey sadece sana oluyor da bunu kavrayabilmek için daha binlerce yıl ve evrim süreci gerek.

misafirlikte sıçarken ses duyulmasın diye* sürekli sifona basmak.

karşıdan karşıya geçerken tüm sürücülerin bana bakıyormuş gibi hissetmem . sadece bana olmuyor demi.?

Uzun süredir hoşlanılan kızla ilk buluşmada, öncekilere benzemeyen dürüst bi ilişki yaşamak adına herşeyini anlattıktan sonra gelen pişmanlık.

Hayatın içerisinde kendine olmadık hedefler koymak.
Biraz spritüel, bayağı saçma, aşırı gereksiz...

Şöyle ki:

- eğer yürürken şu dala dokunamazsam kesin kötü bir şey olacak.

- 30 saniye içerisinde kırmızı bir araba geçerse piyango bileti alacağım.

- sokağın başına kadar şu öndeki adamı geçersem iş görüşmem olumlu sonuçlanacak.

düşüncelerin hatta rüyaların bile izlenip, internet dünyasında, konuyla ilgili (haber, film senaryosu, insan, ürün, sosyal medya) alanlarda, benzerliklerin karşına çıkma durumu.

tamam tüm telefonlar dinleniyor, konuşulan şeylerle ilgili reklamlar çıkar da.. sanırım işi büyütmüşler düşünce de okuyor kapitalistler.

Kişinin kendi kendine, başkasına da olsa iyi olur ama olmuyorsa sıkıntı büyük dediği şeylerdir.

Evde yalnızken; soğuk zemine yatıp, hiç bir şey düşünmemek.

yoğun bir biçimde kusarkene ölme hissini iliklere kadar hissetmek, nefes alamamak.

belli bir sebepten dolayı moraliniz bayağı bayağı bozuk iken, özellikle de halk arasında tanımadığınız insanlardan gelen gülme ya da konuşma seslerini işitmenin işkence gibi gelmesi. sanki o an dünyada bir tek ben dertliymişim gibi geliyor ya ister istemez. işte o duygu. kontrol edebilinir gibi gözüküyor ama çok başka.

Bütün iyi niyetimle yaklaştığım, sevdiğim, değer verdiğim insanların hiç beklemediğim şeyler yapması ve bana karşı kötü düşünmeleri. Son günlerde bunlara epey tanık olmaya başladım. insanlar sadece bana mı bu kadar nankör acaba. Ya da ben safım. Aa safmışım.

Seviyorum ben bu başlıkları, ne kadan da birbirimize benzeşmekteyiz değil mi?!!

Daha önce de yazmıştım sanırsam galiba haralde...

Şimdi,
Yazanlar olmuş, bana yapılanlar aklıma geliyor, o an kayboluyorum kalıyorum öyle diye...
Ailenizin psikoloğu olarak şöyle özetleyeyim, faktinizi almiimm.. ;

Kıymetli benzerlerim,
Alzheimeir değiliz ki herşeyi unutalım.. Çok şükür, hatırlıyoruz. Demek ki sağlıklıyız..
Beyin o zamanlarda demek istiyor ki bak sen nasıl tecrübelerden geçtin, dönelim o an a hızlıca, daha iyisini yapabilir miydin?, daha iyisine gerek yoktu gayet güzel idare ettin, şunu şunu bi de bunu unutma, o arkadaşın, bu arkadaşın değil, öbürünün kapasitesi bu kadar fazlasını bekleme...

Diye devam eder....
Olur yani fazla şeyetmemek lazım....

Söylediğim çoğu sözden utanmak.
Var olmaktan utanmak.

bir olayın içindeyken birden gelen, "burada ben oyuncu muyum yoksa seyirci miyim" hissi.

gözümün önünde şu cisimlerin görünmesi. çok şükür ki bir tek bana olmuyormuş.

https://i.cnnturk.com/ps/...3ac11ae78492430aa5fb6.jpg

o zamanlar moda olan, herkesin delicesine ayılıp, bayıldığı bir şeyi harbiden hiç sevmemiş olmak. recep ivedik film serisi, ebru gündeş şarkıları falan mesela.

evde tek başına iken malca hareketler eylemek.