bugün

her ne kadar çok güzel olduğunu bilsem de, uykumu yenmediğim için pek sık tadamadığım olgudur.
"seher yeli selam söyle yarime" deki serinlik işte budur, evet serindir ama selam söyler mi söylemez mi bilinmez.
püfür püfür esen rüzgarda bahçede kahvaltı yapmak ve ondan sonrada biraz basketbol oynamak en güzeli bu işte.
sabahın ilk ışıklarıyla uyanan bünyenin direkt pencereyi açmasıyla beraber o mis gibi nefis serinliği içine çeken insanın üzerindeki tüm uykuyu alır.
bir de "sabah serinliğini hissetmek" vardır ki tadından yenmez.
ise giderken hissedilen o serin hava muhteşem oluyor. Hafif üşütür bile.