bugün

on dakika işe geç gitse izin kullanmadığı üç yılı anında unutabilen iş arkadaşlarına, şefe, müdüre sahip sözde kurumsal firmada çalıştığını iddaa eden, kölelik yapan insanlardır.
özellikle istanbul'da hayatını sürdüren insanlar için her sabah maraton şekilde geçen koşudur.
Tam bir dramdır. Metroya yetişme çabaları hele trajedi.
istanbulda gördüğüm izmirde ise genellikle öğrencilerin derse yetişme cabasından ibaret olan durum. istanbul üretiyor.
Ureten toplumda olmasi gerekenlerdir.
her sabah aynı saatte aynı noktalarda aynı insanlarla karşılaşmaktır.
robotlar efenim genellikle.

ama mecburlar aldıkları maasin hakkını vermek isterler.
ise geç kalacagindan değil işinden olacagindan korkarlar.

ama allah askina topuklu ayakkabiyla koşmaya çalışanlar var.