bugün

parasızlığın toplum içinde hissettirdikleridir.

örneğin, bazen dışlanmışlık duygusu, değersizlik hissi vs.
çok parasız kaldım, ama hiç toplum içinde bir dıslanmışlık hissetmedim. ciddi anlamda fakirlik dönemlerim oldu. o dönemlerde iş adamlarıyla konferanslara giderdim, hem de öyle altında 5 kişi çalıştıranları demiyorum, türkiyenin tanıdığı marka değeri olan firmaların sahipleriyle. neden utanayım, hırsızlık mı yaptık, kısmet olmamış kazanamamışız. kendinizi ezik hissetmeyin öyle herşeyde. adam gibi dimdik durun. bir suç mu işlediniz ki korkasınız?