özellikle bizim teyzelerimizin çokça yaptıkları durumdur.

+ivlladım kalk da ben oturayım.
-tamam teyze buyur.
+ivladım kalksana oturayım yaşlıyım diyorum.
-teyze kalktım işte,sen gelene kadar başka biri geçti.
+ivladım ivladım gene ivladım.
sadece teyzeler değil de amcalar da yapar aynı şeyi. fakat bunun tersi bir şekilde tepkisini belli edenleri de mevcuttur. bir gün bindim otobüse, 28 saattir uyumamışım, yorgunluktan ölmek üzereyim.. oturduğum ortalarda bir koltuğa. iki durak sonra bir amca bindi, inanın kalkmayı geçtim ağzımı açacak halim yok. biraz durdu yanımda, sonra orta yaşlı başka bir yolcu kalktı yer verdi. bir süre sonra o yaşlı amcanın yaşlarında bir teyze bindi, amca kalktı yer verdi. daha fazla vicdanımın sesini bastıramadım kalktım. buyrun dedim, oturun. bana hunhar bir bakış atıp kafasını diğer tarafa çevirdi amca. yemin ederim, yer yarılsa da içine girseydim o an dedim yani. sonra oturdum, uyumuşum ineceğim durağı da geçmişim zaten..
(bkz: yaşlı çemkirene kadar yer vermeyen öküz)
+evladım çok yorgunum müsa-
-efendim teyze?
+diyorum ki çok yorgu-
-anlayamadım?
+yorg-
-duyamıyorum!!
+orrrrossssssssspuuu çocuuğuuu!!!
-olum müsade etde oturayım ha yavrum?
*ben ne yapıyorum teyze sorması ayıp ben beceremiyor muyum?
-hönk!!!