olduğun gibi görünmemek

bir sene içinde kaç kere aldım şu eleştiriyi. biraz çekinerek, beni tanımanın ve benle olmanın genişliğine sığınıp dökülüyorlar. ya aslında en iyisi... biraz böyle olmak lazım.

nasıl? mesela nasıl olmak lazım?

mesafeli. ciddi. üff ne işim var burada? der gibi hepinizden nefret ediyorum der gibi. duvarları var onun. kaç senedir yakınız, yeni açıyor kendini bana. ilk görünce dedim ki, ammaa egosu var. selam da mı yok, size de günaydın. bence korkutuyorsun insanları. tek başına kimseyi umursamıyodun, şımarığın teki dedim. arkada kitap okuyordun, salak herhalde bu kız diye düşündüm. bi boyanmayı bilir böyle kızlar. beni çok şaşırtıyosun.

siz beni şaşırtıyorsunuz!

olduğum gibi görünmüyorum duruma bakılırsa. yakın çevrem bir masada herkesin yerine geçip başka fikirlerden konuşabilen insanlardan oluşuyor. hepimizin insan eleme yolları var. bence bir insanı en korkunç yapan şey önyargılarının köpeği olması. onlardan kaçabilen insanla her fikir kiymetlenir, her güzel haber şenlenir, paylaşılan sevgi derinleşir.

zamanla kendini tanidikca, kabullenip kendine kiymetlendirmek çok keyifliymiş.