bugün

Okula gitmek istemediğim günlerde kendimi avutmak için kullandığım bahanedir. "Hem onu görmüş olurum yae"

Edit : Ekleme
O ne güzel ümittir resmen okuma sebebim.
Lisedeyken yaptığımdır. Yapmayın, bi bok olmuyor. Yatın uyuyun dinlenin daha iyi.
Ay yazık kıyamam lan dedirtmiştir. Okumadım.
derse gidemeyecek kadar hastayken bile o ankara ayazında gidip buz kesmiş orta bahçede oturmak. şimdi ne gerizekalıymış lan ben desemde yine de güzel günlerdi. (bkz: dtcf)
hiç unutmam ayağım çatlamıştı. Sırf onu görebilmek için babamla tartışıp zorla okula gitmiştim. aşk engel tanımıyor olayıdır.
Okula tahammül sebebi.

Bir de inşallah zamanı gelince onu sikerim temennisi vardır. Ah, ah...
Ve onun gelmemesiyle son bulan mutluluk çeşidi...
ben heryere onu gorurum umidiyle gidiyorum ama yok artik dedem yok. Kabullenemiyorum kabullenmek istemiyorum. yardim edin bana ya.
bazilarinin lise hayatinin yuzde 80i.
okula giderken servis bekleyen bir kız görürdüm hep. sırf o birkaç saniye için bile haftasonu nun gecmesini bekler ve sabahları yağmur çamur, soğuk sıcak demeden okula yürüyerek giderdim.
Liseden sonra metal sanayinde çalıştım. Sabah otobüste bi kız vardı. Çok güzeldi. Su gibiydi. Her sabah işe bir saat erken çıkardım. Sırf onu 10 dakika seyredebilmek için.
Ortaokulda, lisede hep kendime birini belirlerdim. Zira okul ancak böyle çekilir kılınıyordu benim için.
19 yaşında olmanın getirdiği bir vazifedir.
Her gün evden erken çıkmak , belki karşılaşırım bir tebessüm etse yeter diye düşünerek Onun güzergahından okula gitmek , okul çıkışı arkasından onunla gitmek eğer arkaya dönüp sana baktıysa daha da seviyordur ara sokakta ilk kaçamak öpücüğü yanına kondurmasıdır adeta izini bırakırcasına sana

Güzeldir lise aşkları ama daha küçüksündür küçükken tattırır kalp kırıklığını sigaraya başlatır

Sigaraya senin sayende kısa kırmızı Winstonla başladım uzun Marlboroyla devam ediyorum . Unutmam o zamanlar yıllar önce çocuktum .