moskova şiiri

Enis behiç'in harika şiirdir. Pek bilinmez, ama bir yakuttur.
Sözleri ise;

bir memleket. bir memleket ki bütün
hıyanetlerle kararmış ülkesi
sûr'u, burcu ve bârûsu, türklüğün
hasım olan bir ejderha gölgesi.

o beldenin, sokakları yılandır;
kıvranarak, açılarak sürünür,
rüzgârları karanlık bir dumandır,
paslı, soğuk çan sesine bürünür.

bir göz yaşı ve kan nehri büyük çar
sarayının zindanına alıyor.
kuleleri kıyam etmiş timsahlar;
asırların ummanına bakıyor.

bu şehirden nefret duyar hayalim.
mazilerde o beldenin muhteris
bulutundan kararmıştı hilâlim;
ruhumda var "moskova"ya kanlı his!

asırlardan bir ses duydum: diyor ki:
-- dinle beni, ey "moskova" prensi!
ben "turan"ın sayhasıyım; ey eski
"altunordu" hâkanının kölesi!

unutmuştun beni; fakat ben vardım,
tufanımın ismi budur: "türk moğol"!
intikamın tanrısına yalvardım:
ey kuduzlar memleketi, harab ol!