mobil iletişimden nefret etmek

bir insanın zamandan sonra kendine yarattığı en büyük hapisanedir bu mobil iletişim. cep telefonu çaldığında açmak, her yerden "onu" aramak, fotoğraf makinen yoksa bile onunla nerede olduğunu belgelemek zorundasındır. kaldı ki kıyametin boyutu mobil ofis'e kadar uzanmış tatilde iken bile gelen işleri kumsalda dahi yapma gereksizliği yaşatmaya başlamıştır.
"gün olur alır başımı giderim" dizeleri anlamını kaybetmiş alınıp gidilecek şeyler arasına cep telefonı ve notebook olmaksızın sıçmaya bile gidilemez olmuştur.

sevmiyorum kardeşim zorla mı.nerede o dumanla haberleştiğimiz günler?