bugün

otobüste ağlayan çocuk kadar iticidir.
annesinin görmeyeceği bir kenarda ağzına ağzına vurulmak suretiyle etkisiz hale getirilebilir. *
bilgisayar oynamak isteyen çocuktur. size mesaj göndermektedir.
çocuğa acıyıp " gel bilgisayar oynayalım " demenizi beklemektedir.
sevilen bir misafirin çocuğuysa üzülür insan, "ah canım canımm niye ağliyo ki bu, neyi var acaba? aglama aglama oy oy" diye düşünebilinir, lakin sevilmeyen misafirin sevilmeyen çocuğuysa, uyuz olunur ve "ya bu evine gitmek istiyor galiba? siz isterseniz gidin? yine gelirsiniz, montlarınızı getireyim, bi saniye!" demek ister insan.
gerektiğinde dani filth den daha iyi scream yapabilen çocuklardır. birde bilgisayara geçmek isterler bununla anne baskısı gelir " oğlum hadi salakcan a bilgisayarı verde oyun oynasın çocukcağız " tarzında işte o kopma anıdır.
Hiçbir suçu olmayan çocuktur.

Ey sen anne-baba biliyorsun çocuğun hiç susmadığını, heryerde yaygara kopardığını niye o çocuğu alıpta misafirliğe gidersin.. Hadi gittin diyelim, ev sahipleriyle karşılıklı oturup sohbet ederken avazı çıktığı kadar cıyaklayan o çocuğu neden hiç susturma girişiminde bulunmazsın ?? Zannımca böyle çocuklara sahip aileler, çocuğun ağlamasına zırlamasına o kadar alışmışlardır ki, bunu normal karşılamaya başlamışlardır.. hatta "ağlar ağlar susar" "yorulunca susar" tarzı sağduyusuz yorumlar yaparak çocuğu kendi haline bırakırlar ki, en çok o çocuğa acırım işte o zaman. Tüm bebekliği ağlamakla geçen bir insanın ileride nasıl bir birey olabileceğini kestirmek zor değil.
daha da beteri (bkz: uçakta sürekli ağlayan çocuk)