mezun olunan ilkokulu ziyaret etmek

insanı acı, tatlı, neşeli, hüzünlü bir sürü anıya götürecek tecrübe.
daha küçücükken koridorlarında koştuğunuz okulunuzun değişimini gözler, tebeşir kokularını, ayak seslerini ararsınız.

Tebeşir kokularının akıllı tahtaya, ayak seslerinin, sınıfta tabletle oynayan çocuklara devrettiği kurumdur.
Hüsran ile geri dönmek Allahın emridir.

Farklı sehirdeyse mümkün olmayan bir eylemdir.

puanımın kötü olmasından ötürü, bundan adam olmaz düz liseye göndermeyin meslek lisesine gitsin diyen müdür yardımcımızın yüzüne; mühendislik kazanıp liseyi okul birincilikle bitirdiğimi söyleyip küfür etmek beni gerçekten rahatlattı.
tanım yok isteyen mod silebilir sadece içimi döktüm.

geçmişte yaşadığım bir dönem bulundugum yerleri ziyaret etmenin bende oluşturduğu tek his acıdır. eski canlilik heyecan nese paylaşım vb artık kalmamıştır.okul da aynı şekilde kosturdugunuz sakalastiginiz derslere beraber girdiğiniz arkadaslariniz yoktur artık. geride kalan duvarlardir. gittiğimizde mutlu olacagimizi düşünür hüzünle döneriz.

Ülkü boraya selam olsun.