mesnevi ikinci cilt 221 230

221. Eşeği bir kurda sataşmıştı. Kurt, sırtından, oyluğundan onu paralıyordu.
222. Uyanıp "Lâhavle. Bu ne biçim saçma rüya, Acaba o şefkatli hizmetçi nerede ki?" dedi.
223. Yine daldı. Bu sefer eşeğini yolda giderken gâh bir kuyuya gâh bir çukura düşüyor gördü.
224. Türlü, türlü kötü rüyalar görüyordu. Rüyasında bazen Fatiha suresini, bazen Karia suresini okuyordu.
225. "Çare ne? Dostlar kalkıp gittiler. Bütün kapıları da kapadılar" dedi.
226. Yine "O Hizmetçiceğiz, bizimle tuz ekmek yemedi mi ki ?
227. Ben ona lütuftan başka ne yaptım; yumuşak sözlerden başka ne söyledim? Aksine o bana neden kinlendi ki?
228. Her düşmanlığa bir sebep olur. Yoksa aynı cinsten oluş insanı vefakâr eder" diyordu.
229. Sonra tekrar "Lütuf ve ihsan sahibi Âdem, iblis'e bir cefada bulundu mu ki?
230. insan; yılana, akrebe ne yaptı ki onlar, daima insanı sokmak öldürmek isterler.

devamı için:

(bkz: mesnevi ikinci cilt 231-240)

bir önceki için:

(bkz: mesnevi ikinci cilt 211-220)