mesnevi 1931 1940

1931. ölü canlar, ten mezarında kefenlerine bürünmüş yatarlarken onların sesinden sıçrayıp kalkarlar
1932. derler ki: bu ses, öbür seslerden bambaşka; çünkü diriltmek tanrı sesinin işidir.
1933. biz öldük, tamamiyle çürüdük, mahvolduk. fakat tanrı sesi gelince hepimiz dirildik, kalktık.
1934. tanrı sesi ister hicab ardından, ister hicabsız gelsin... cebrail meryem'e, yakasından üfleyerek ne verdiyse tanrı sesi de insana onu verir.
1935. ey derileri altında yokluğun çürütüp mahvettiği kimseler! sevgilinin sesiyle yokluktan dönün, tekrar var olun!
1936. o ses, tanrı kulunun boğazından çıksa da esasen ve mutlaka padişahtan gelmektedir.
1937. tanrı ona dedi ki: "ben dilim, sen vücutsun. ben senin hislerin, memnuniyet ve gazabınım,
1938. yürü! benimle duyan, benimle gören sensin. sır sahibi olmak da ne demek? bizzat sır sensin.
1939. sen mademki hayret âleminde "lillâh" sırrına mazhar oldun, ben de senin olurum. çünkü "kim, tanrı'nın olursa tanrı onun olur."
1940. sana bazen sensin derim, bazen de benim derim. ne dersem diyeyim, ben aydın ve parlak bir güneşim.

devamı için:

(bkz: mesnevi 1941-1950)

bir önceki için: (bkz: mesnevi 1921-1930)