mahalle ağzıyla konuşmak

daha çok vaktinin büyük bölümünü mahallede geçiren, köşe başlarını mesken tutan gencoların, ağar abilerin konuşma şeklidir. zamanında o kadar takıldık, özendik abilerimize verelim örneklerimizi o zaman..

- geçen gördüm piçi, gelmiş bizim ''maaaaleyee'' ona buna salça oluyo amına koyim. (salça olmak, mahalle değil maaalee )

- baktım lavuğa, alık alık bakıyo, dedim; alıkma şaaaakiirrr. (alıkma şakir, lavuk)

- ne ayakasın olum sen dedim, kaaaamil gene bakıo tabi. (kaaamil)

- piçi çaaağrdım yanıma, tuttum kulaaandan, senin yaşın kaç lan dedim amcııık. ( bu küfürün güzel bi ağarlığı var mına koyim, severim bende )

- ameet abii nauoaabion be abimmm. ( en güzeli bu, naber demek yasak, bokunu çıkartmadan uzatıcaksın naaaabıon diye )

- iiii bekoçuum sen naaaubuoon.

- benii bilooon abimm, eyvallah.

- yok booğğlummm.( mahalle ulaması)

uzar gider bu örenekler, kiminin ağzında güzel durur, yakışır piçe, çekirdekten yetişmiş almıştır o kültürü, mimikleriyle de tamamlar bu ağzı.

bende takıldım bi ara dedim, ''fevzi abim gibi konuşcam amına koyim eve gidip ders çalıştım, kullandığı kelimeleri 10 kez yazıp, tekarar ettim.'' ama olmadı tamamlayamadım, eğitimimi yarıda bırakmak zorunda kaldım...

(bkz: mahalle ağzıyla yazmak)