liyakat vs torpil

özel sektörde dahi torpil işler. torpilliler işe başlayınca 1-2 aya işi öğrenebilirler. torpilsizler ne kadar zeki ve tecrübeli olurlarsa olsunlar deneyimleri ve bilgileri her zaman yetersizdir, işe alınmazlar. biz sizi ararız.

eski zamanlarda, -mesela bir 10 sene öncesine kadar- içinde bulunduğumuz sistemde, şöhret ve başarı için liyakat yeterli değildi.

sporda işliyor gerçi bu liyakat ama subjektif alanlarda işler yapanlar için, hele ki sanatsal işlerle uğraşan veya medyada yer almak isteyen biriyse işi tamamen şansa kalmıştı.
zirveye giden yollarda, yapılan işin kalitesinden çok, ana-babanın ismi, çevresi veya parası devreye giriyordu. tüm bunlardan yoksun olanlar için ahlaki sınırları zorlayan hareketlere eyvallah edecek derecede hırs sahibi olmak gerekiyordu.
önemli, güçlü, kodaman kişilere kendini sevdirmek, dönemin politikasına uygun pozisyon almak, doğru kişilere yalakalık etmek ve bir sürü çirkin şey.

sonra internet girdi devreye.
işler değişti.
etraf bir nebze aydınlandı.
bilgi ve fikir alışverişi hızlandı, doğru kişilere ulaşmak kolaylaştı. şartlar eşitlenir gibi oldu kısaca.
işte tam bu noktada “liyakat” parladı. artık kimseciklere muhtaç olmadan, hile yapmadan, gözlerin önüne işini koyduğunda, gerçekten de o iş iyiyse yol almaya başlıyordu insanlar.
artık insanlar birbirine iletiyordu o eseri, ya da yapılan işi.
aracılar ortadan kalkmaya başladı.
herşey daha da adil olmuştu nihayet!

derken..

bu sefer de öyle bir rekabet ortamı oluştu ki.. aslında yetenekli çok fazla insan var. yazanlar, çizenler, beste yapanlar, oyuncular, komedyenler, yaratıcı türlü kişiler...binlerce...
hay allah...
tabi insanoğlu sıyrılmak için gene adil olmayan yöntemlere başvurmak, öne çıkmak için sahip olduğu gücü, ayrıcalıkları kullanmak yoluna gitmeyi seçti.
doğası bu.
hep bir kısayol ister.

pr’cılar, internet alanında erken varlık gösterip de anlamsızca fenomen olanların tuttuğu köşeler, yine parayı bastıranın veya tanıdığı olanın o milyonlar içinde -konser sırasına kaynak yapar gibi- “visible” yani görünür olduğu günler geri döndü.

türkiye'de torpil geçer. liyakat arka plandadır.

menderes, özal, ve mevcut ağabey. hepsi aynı. kapiş?

Şu dünyada en çok üzüldüğüm kişiler emek göstermesine ve kabiliyeti olmasına rağmen sağlam karakteri olduğu için bi yerlere gelemeyenler. En uyuz olduğum kişiler sırf yalaka olduğu için, torpilli olduğu için güzel bi hayat yaşayan boş kişiler. Haksızlık çok kötü bi şey.

Nerede? Ehehe.

Yalakalara ihtimam gösterildiği için ülke bu halde.

Bizim millette liyakat yoktur torpil ve yalakalık vardır genetik aq.