kis mevsiminin gereksizligi

(bkz: içkimi içtim tabiatı sorguluyorum)

kartopu oynamanın hazzında, sevgilinin elini tutarak sarılarak ısıtılmaya çalışıldığında, sıcak bir çayın çok daha fazla şey ifade ettiği anlarda, yağmur altında müzik dinlemenin tadinda, kırmızı burnunuzu ısıtan mis kokulu kestane kebabının buharında, gece çift yorgan altında uyumanın, sobanın karşısına geçip mayışmanın hazzında bulunan tatlı büyüyü görmeyip, şükürsüzlüğün son noktasında akla gelecek durumdur. ***

kışı nerede geçirdiğine bağlı olarak değişebilecek olan serzeniştir.
kışları sadece yağmur yağan ılıman bir yerdeyseniz kış bir masaldır.
çok soğuk olmamasına rağmen birkaç sefer de olsa kar görme fırsatına sahip olduğunuz bir yerdeyseniz nimettir.
iki de bir kar yağan, yüzünüzdeki derinin köseleye dönmesine sebebiyet veren bir soğuğa maruz kaldığınız bir yerdeyseniz eziyettir.
aylarca karın kalkmadığı, yolların kapandığı, kalın giysilerin vücudunuzun bir parçasına dönüştüğü bir yerdeysen yaşam biçimidir.

her ne olursa olsun zevkinin, son anına kadar tadının çıkarılması gereken bir mevsimdir ve neticede gereksiz de değildir.

mikropları kırması açısından bir hayli gereklidir. ayrıca ülkemiz 4 mevsimi şaşmadan yaşar. ne mutludur.

şu sıcak yaz günlerdinde cayır cayır yanarken daha da bir saçma gelmiş önermedir.

pacalarina kadar camura batmis veya botunun icine kar kacmis insan dusuncesidir. disarida bir yerlere yurumeye calisirken akla gelir.
sakin, kapali ve sicak bir yerde kar yagisi izlenirken akla bile getirilmez.

portakal, nar, mandalina, havuç, turp, ayva, karnabahar gibi sebze ve meyveleri afiyetle yiyebildiği halde bardağın boş tarafına bakıp "üfff çok soğuk be" gereksizliğidir.

öylesine can alıcı bir tespittir ki bu, insanın dünyayı ve doğayı algılayışına dair, öyle bir kendine rol biçmedir ki olsa olsa korkulur, ibret alınır. gülünür ya da farkı gülme organlarının bu durumlarda tercih edilen biriyle.

hazzedilmeyenin gereksiz ilan edilmesi insanoğlunun diğer canlılardan farklı olarak taşıdığı aklın ürünüyse, bu akıl-aynı akıl sadece hoşlanılan şeylerle dolu-kolay-rahat bir dünyanın çirkinliğini öngörmekle-idrak etmekle de mükelleftir. aksi takdirde, "gereksiz" diye bu cüreti, cesareti nitelerler. gülerler dedim, gülerler!

istanbula, yani dünyanın en güzel şehirlerinden birine gelinlik giydiren bir mevsimin, gereksiz olup olmadığı yönündeki tartışmalar, asıl gereksiz olandır.. *

çoğu kişinin msn'inde; ''hastaaa'' , ''hastayım, yazmayın!'' , ''hastalandım lan sktir git'' gibi iletiler görmemizi sağlayan gereksiz mevsimdir.

mevsimi çözememektir... yağmur filan çok anlamsız, hele kar ıyy.. susuz kalalım ama yeterki üşümeyelim..

(bkz: de get lan)

sıcak her şeyin, kıymetinin daha fazla bilindiği mevsimdir.sıcak ev,sıcak yatak,sıcak su,sıcak çay,sıcak eller,sıcak yemek...
bunlara sahip olamayan insanları düşünüp şükretmenin mevsimidir,kıymetini bilmeyenlere ise akıl dilemenin...

bazı kişi ve memleketler için doğru söylemdir. şöyle ki;

aldık bir kardeşimizi ocak ayında sivas'ın ortasına koyduk. üşüyor musun diye de sorduk -üşüyorum- dedi. neden dedik -kar var- dedi. aynı arkadaşımızı aynı ayda aldık izmir'in göbeğine koyduk. yine üşüyor musun diye sorduk -üşüyorum- dedi. neden dedik -valla bilmiyorum, kar desen yok, yağmur desen yok, hava da gayet güneşli, bilemedim gereksiz bi üşüme geliyo ara ara- dedi. sanırım coğrafya dersiyle de pek arası yokmuş. nihayetinde en azından o kişi için o memlekette kış mevsimi son derece gereksiz olduğu gözlendi. (neye istinaden, neye ihtiyaç duyularak yapıldı, anlamak mümkün değil, manyak millet)

bakmayi bilip, görmeyi bilemeyenler icin dogru bir önermedir özünde. cünkü cok az insan gökten düsen kücük, beyaz yaramazlarin dünyayi bu kadar güzellestirdigini, masumlastirdigini görebilir.

yaz mevsiminden daha gerekli olduğu aşikardır. gereksiz değildir.