bugün

en çok güvendiğin insandan kazık yediğin ana denk gelen durumdur. yıkan acılardan değildir, uzun vadede güçlendiren acılardandır. ne yazık ki o 'kazık' anı yaşanmadan tam olarak bilincine varılamaz.
islam'da, kıyamet günü o kadar dehşetli olacak ki, anne kucağındaki çocuğu atacak bildirisinden sonra, "teknik olarak" genelde islam dinine inanmış kesimin daha önce anlaması gereken gerçektir. ancak o kadar da uç düşünmeyen, kasmadan, hiçbir dine ya da ideolojiye kafayı takmadan, hissettiği gibi yaşayan insanlar bir yanadır. onlar kimlere güveneceklerine kalplerine ve mantık çerçevesinde elde ettikleri bazı sonuçlara göre seçeceklerdir.
bir arkadaşın yapması gereken bir fedakarlığı yapmaması, daha da beteri yolunuza taş koyması durumunda anladığımızı sandığımız durumdur. halbuki benzer hataları biz de ona ya da bir başkasına yapmışızdır. insanoğlu.. beşer şaşar. büyütmemek lazım.
güvenilen insanlara ihtiyaç duyulduğu gündür.
yıllardır bunu bilen için dert değil ama ilk defa "anladım ki kimseye güvenmemek gerekirmiş" lafını söyleyen için zor durum. kimseye güvenme, güvenmiş gibi yap. ne sen üzül ne o üzülsün.
Genelde kazık yedikten sonra veya yerken yeter ulan denmesi sonucu anlaşılır.
insanlar sizle her zaman çıkarları için birlikte olmuştur. Değişirsiniz insanlara soğuk davranırsınız artık mesafeleriniz olur ama kötü yanı ise sizin gibi olan yani gerçek dost arayan insanları kendizinizden uzaklaştırısınız.
ergen tribidir.
oyunun kuralına göre oynarsan, daha doğrusu oyun oynar, bir de hakkını verirsen.. herkese güvenebilirsin..
(bkz: besle kargayı oysun gözünü)
evet lan. bu bir gereklilik.. hele en yakın arkadaşınsa seni güvensizliğe iten derhal araya mesafe konulması gerekir hatta. az sonra bunu okuyacaksın ve pişman olacaksın deli gibi biliyorum ama iş işte geçti kardeşim. benim temiz duygularımı suistimal edip insani dürtülerimi hiçe saydın.. bu bana yapılır mıydı lan.. ha söyle yapılır mıydı.. *
Yaklaşık 2 sene önce olandır.
Çok zaman önce anladığım bu yüzden sürekli kimseye güvenmeden olmaz ki sen de bir tuhafsın diye tepki aldığım farkındalıktır.
Her geçen gün daha da anladığım husus. Bu konuda cok doluyum. Elimi kime uzatsam tutan olmadı. O yüzden artık insanlara karsi hissiz ve mesafeli olacam. Hele yakınlar tarafından veya yakın hissettiğim insanlar tarafından güvensizliğe düşmek çok acı.
Genellikle en güvendiğin kişiden aldığın darbe sonucu güvenilmemesi gerektiğinin anlaşılması durumu.

Peki ne zaman geçer bu durum? Bir daha başka bir insana güvenilir mi?

inanın hiçbir fikrim yok, sanırım hep böyle devam edecek.
2 sene geçmiş bakın yine yazan benim.