kimse tarafından sevilmemekten mutlu olmak

zordur.

şuna değişebileceğim mutluluktur:
(bkz: sevilebildiğini hissetmek)

kimse tarafından sevilmeyen bir bireysen zaten bu duruma alışman gerekir. insanlara kendini sevdirme yollarını ararken kendin olmaktan çıkıp başkası olmaktansa olduğun gibi kalır, kendin olmanın sonuçlarına katlanır ve hatta bu sonuçlarla mutlu olmayı öğrenirsin. sonuçta sağlam bir kişiliğin vardır ve kişiliğinden ödün vermemişsindir. eğer bu kötü bir şeyse başına daha kötü ne gelebilir ki?

sadece geçmişinde yaşayıp bugünkü kimselerin anılarına karışmasını istememekten doğan duygudur. kirletmesinler mutlu günlerimi, her seferinde yeni maskelerle çıkmak zorunda kalmayayım karşılarına diye "tercih edilir". yoksa her şeyi boşverip gayet de mutlu olunabilir de.

ama yine de:

bugüne alışmak geçmişe ihanettir.

(bkz: yalnızlığı sevmek)

(bkz: en ünlü filmlere layık rol yeteneği)

Sevmeyin la beni. Valla az ötede yaşayın yeter. gidin olum.