bugün

kendini bilmeyen insanların yanılgısıdır. çevresinde yalnızca kendisinden daha kötü insanları görebildiğinden, kendi yanlış ve eksikliklerini de göremediğinden kendini mükemmel zanneder. hayatları koca bir uykuda geçen ve pek de parlak geçmeyen insanlardır.
çocukluktan itibaren şımartılarak büyütülen kişilerin, olgunluk çağında göstermeye çalıştıkları acınası bir durumdur.
(bkz: eskiden kibirliydim artık mükemmelim)
emir cümlesidir;

ey oğul kendini mükemmel zannetme,
olur olmaz herkesi eksileme,
gün gelir horoz domalır tavuk gömer,
seovinin teki seni de eksiler.

bu minimal şiirimi, günlerdir beni olur olmaz zamanlarda eksileyen biricik seovime armağan ediyorum.*
"mütevaziliğimi mükemmelliğime borçluyum" diyen zihniyetlerin ortak sanısı.
hayatında mutlu anları yok gibidir.

kendini mükemmel zannetmenin ağırlığı altında daima ezilir, tevazu ve enaniyeti terk en iyisidir.
başkalarını mükemmel zannetmek ile birlikte korktugunu zannetmek.
kişinin bir gün dan diye yere çakılmadan önceki son zannıdır.
böyle kişilik bozuklukları ziyadesiyle enerji kirliliğine sebebiyet verir, kendisini mükemmel zannetmesi, karşısındakini hep aşağı görmesinden kaynaklıdır, böylelerinin karşısında enerji dengenizi yitirirsiniz, mazallah işin sonu köteklemeye kadar gider.*
(bkz: narsist)