kendini aşık zanneden mal

bu aşk meşk mevzusu mecazi olunca karşılıklı manevi çıkara dayanıyor... sevgiye karşılık mukabele bekleme hissi doğuyor istisnasız olarak.

bu ise hatalı..

insanda sevgi ya da şiddetli muhabbet mevzusu içte öylede sabit durmuyor, bir yerlere bir kimselere akmak istiyor ve kendine layık muhatap arıyor...

bu arayışının sonucunda birine yapışıyor ve tüm kalbini onda biliyor, her şeyini onda feda ediyor(samimiyse) bunun karşılığında da bir parça ilgi ve karşılık gösterilmesini bekliyor ki zaten önüne geçemeyeceği hisleri kısmende olsa bir manevi realiteye çarpsın ve karşılık görememenin verdiği keder ve sıkıntıdan bir nebze de kurtulma şansı olsun... (bkz: karşılıklı aşk ve platonik aşk)

buraya kadar olanı kalbi bir mevzu için söz konusudur ve buna "samimi muhabbet" diyelim.

bir kişi kalben birini sevebileceği gibi ayrıca sevgi hissinden uzak olarak karşı taraftan alacağı sosyal, cinsel, ekonomik, hissel(ki bu bence en ilginci) çıkarları içinde seviyormuş veya lafta aşıkmış gibi davranır ve birlikte olmak ister... bu türe ise biz "karşılıklı faydalanma" diyelim.