kemalizmden geriye kalanlar

- kemalist bir resmi ideoloji.
- kemalist bir bürokrasi.
- tek parti döneminden kalma darbe çığırtkanlığı.
- tüm sağ partileri irtica ile suçlama alışkanlığı.
- millete tepeden bakma eğilimi.
- halka reğmen halkçılık ,milleten kaçan milliyetçilik.
- demokrasiyi halka çok görme anlayışı.
- laikliği din ve vicdan özgürlüğü olmaktan çıkartıp yasaklma ve engelleme mekanizmasına dönüştürme projesi.
-gelmiş geçmiş en statükocu "inkilapçılık".
- cumhura yer olmayan bir cumhuriyetçilik.
- ne olduğu belirsiz tanımı bile yapılamayan "devletçilik".
- eleştiriye tahamülü olmayan "at gözlüğü takmış" genç bir nesil.
- veeeeeee (bkz: cumhuriyetin tek adam yaratma projesi)

içinden soğuk su içilmiş bir bardak.

(bkz: ergenekon)

laikçi yobazların chp si ile, onun avukatlıgını yaptıgı ergenekon terör örgütü.

Kimi yobaz kesimlere bir hayli batmış olduğunu gördüğüm tam yağlı bir kazık ta cabası.

biraz kül biraz duman bir de kalpak.

(bkz: ataturk un tum sozlerini ezberleyip tekrarlamak)*

meseleye bir de sarıklı sözlük yazarlarından farklı bir açıyla bakarsak:

- nurculuğu müslümanlık sanan, kuran-ı kerim'i değil risale-i nur'u rehber edinmiş, zamanın ingiliz işgalcileriyle aynı kafaya sahip islam sömürücü postmodern şıh efendiler.

- son 50 yılın en berbat politikasını güderek devletin kurucusunun gösterdiği hedefe ilerleyen değil de, kurucunun hatırasını bir büst fetişizmine indirgeyen, halktan uzak "halk partisi" görünümündeki chp'nin atatürkçülüğe verdiği zarardan nemalanan said-i kürdi zihniyetininin palazlanması.

- siyaseti düşünce/inanç/vatan sevgisi sömürüsü haline getiren partiler.

- mercimek, bulgur, kömür dağıtımıyla neticenin belirlendiği seçim dönemlerinde ayrışan - terör olaylarında birleşen, kadınların ne giyeceği konusunda ayrışan - milli maçlarda birleşen bir halk.

- devletçilik ilkesinin d'sini uygulamayan hükümetin zihniyetine sahip olduğu için devletçiliğin ne anlama geldiğinden habersiz gençler.

yaşanılacak özgür bir ülke. ne arap, ne kapitalist emperyalizmine boyun eğmemiş bir ülke. ha sonralarda bozmuşuz bu ülkeyi o ayrı, ama bunu bozanların da zaten rövanş almaya çalışan arap ve kapitalist emperyalistlerin türkiye ayakları olduğunu unutmamak lazım.

tabular, korkular ve heykeller kalmıştır.

hiçbir şey.
çünkü yok olandan geriye kalan olur. kemalizm ölmez ölmeyecektir. ölümünden seneler sonra bile bu denli rahatsız edebiliyorsa birtakım çevreleri, işte bu da gösterir ki alev alev yanmaktadır kemalizm'in ateşi.
halen öldü diyenler varolsa da yanılgıdan ibarettir. kemal atatürk sevgisi vatan sevgisidir.
tolstoy'a uyuz olup da savaş ve barış'ı okuyan duymadım hiç.
aleyhinde açılan her başlık, onu gerçekten seven ve izinde giden aklıselim türk gencini sadece güldürmektedir.
bu denli hırs bağlaması ise insanların ona;
salt cehalettendir.

kemalizm bir yere mi gitti diye sorulacak sorudur. kemalizm kitap kılıfı olmaya devam etmektedir.

deniz baykal ve çetesi olmadı bi de üstün yargı erki diyelim.