kedi severken gelen boğma isteği

bir psikiyatriste görünmen gerek, hayra alamet duygular değil bunlar.

ayrıca kediyi acilen bir başkasına, olmazsa barınağa ver. kedi ya da başka hayvan besleme, hatta kendini bile besleme, açlıktan öl mümkünse.

Hayır ben kedimi ısırıyorum falan ama böyle bi his ne bilim bi insanda olması normal bir his değildir. Allah belanı versin lan yazık kediye

Daha çok kedilerin sanki sahiplerini boğma isteği var gibi hissettiren anlardır.

Daha cok yeme isteği geliyor. Lakin direk yutmak filan.

(bkz: sadist lütfen o kediyi yavaşça yere bırak)

güdüsel biçimde aniden belirten bir istek. bir tek benim mi yaşadığım bir his, merak ediyorum.

şimdi bir kediyi güzel güzel seviyorsunuz, boynunu mıncıklayıp kulağının etrafında daireler çiziyorsunuz filan, ensesini okşuyorsunuz... işte bu sırada benim içimde aniden şoyle canavarca bi his beliriyor;
böyle kedinin boğazından sıkıp avucumun içiyle suratına bi tane osmanlı tokadı çakıp duvara fırlatmak, ondan sonra tekrar boynundan kavrayıp avuçlarımla bedeninin üstüne bastırıp tüylerini yolmak, bu da yetmezmiş gibi ayağımla sektirip rövoşata çekmek istiyorum. tabi bunlar zihinde çok hızlı bir şekilde belirip neyseki geçip gidiyor.
bu duygunun psikolojik analizini yapmak gerek aslında. Belki de fazla sevgiden doğuyor olabilir. sevgi ile şiddet arasında çok yakın bi bağ, çok ince bir çizgi var...

bu arada bahse konu olan kedi şu;

görsel