kapı önünde evcilik oynamak

yaşamamış olsam da birkaç yaş büyük insanların yaşadıklarını anlattıkları oyun türüdür.

tabi ki şu anda çekici gelmiyor, nasıl bir şey olduğunu bilememekten kaynaklanyor olabilir. fakat özlemle ananlar var bu oyunu.

şimdiki ve bundan sonraki çocukların malesef öğrenemiyeceği oyun.of keşke bir günlüğüne çocuk olup tekrar oynayabilsem.
not: yazar sen ne yaptın böyle başlık mı olur, bitirdin beni.

çok zevklidir.
mahallenin bütün çocukları oyuncaklarını getirir, herkes bir aile üyesini oynar. en çok oyuncak kiminse o anne olur, en az oyuncağı olanda o ailenin çocukları.
en son biz oynadık sanırım kapı önünde evcilik, sonraki çocuklar apartman çocukları nerden bilsinler...

hep komşunun kızının mutfak eşyaları daha güzel olurdu. minik tencereleri tavaları vardı ama olsundu ne de olsa aynı mahallenin çocuklarıydık. senin benim mi vardı, o mutfak eşyasını getirse sen kilim getirirdin. o tencerelerin içine kum doldurur, ağaç yapraklarına toprak sarıp dolma yapılırdı. güzel günlerdi şimdi sadece özlemle mutlulukla arıyoruz o günleri.
(bkz: 80 lerin sonunda 90 ların başında çocuk olmak)

çocukların/çocukluğumuzun ne güzel eylemi. evden getirilen birçok eşya ile birlikte.