kalabalık bir caddede tek başına yürümek

istiklal caddesi veya atatürk bulvarı gibi uzun ve kalabalık bir yerde yürüyorsanız ilginç duygular hissetmenize neden olur. kendinizden uzun ve kısa, yaşlı ve genç, çirkin veya yakışıklı bir sürü erkek görürsünüz. saniyelik bir süre içinde gördüğünüz suratlar hakkında şaşırtıcı drecede derin düşünürsünüz. şimdi bu nerden geliyo nereye gidecek diye tahmin yaparsınız. aynı zamanda kızlar da görürsünüz sevgiliniz varsa onları sevgilinizle kıyaslar ve çoğunun sevgilinizden çirkin olduğunu görerek mutlu olursunuz. çiftler görürsünüz el ele veya yan yana dolaşan. birbirlerine yakışmışlaar mı diye bakarsınız. bazıları tam uymuştur birbirine ama bazılarında ya kız ya oğlan daha iyidir. acaba niye birlikteler kızı veya oğlanı ne cezbediyor diye düşünürsünüz. dedeiğim gibi bu ve bezneri bir çok ilginç duyguyu cadde bitinceye kadar yaşarsınız sanki film izlermişcesine.

insanlarla çarpışmama mücadelesi vereceğinizden pek bişey düşünemeyeceğiniz caddedir.

ben daha çok ;'bundan 50-60 yıl sonra bu insanların hepsi ölmüş olacak ve şu gördüğün güzel kızlardan,teyzelerden,erkeklerden ve diğerlerinde hiçbir iz kalmayacak..vay be,işte zamanın gücü' şeklinde içsesimle muhabbet ediyorum.eğlenceli oluyor.

yüzlerce farklı yüz , her yüzün altında farklı farklı düşüncelere sahip insan kalabalığı içinde yürümektir.her birinin ayrı bir telaşı ayrı bir kavgası var.birisi sevgilisnden ayrılmış ağlamaklı, bir kadın aldatılmış hüzünlü, bir öğrenci zayıf not almış üzgün... hep koşuşturmaca , bir yere yetişme telaşı.

gerçekten huzur vericidir ama yanınızda yürüyecek birinin olması her zaman gereklidir.