kahramanların hep son anda yetişmesi

filmlerde ve dizilerde sürekli karşılaşılan olaydır. hayata heyecan katmak için, bahsi geçen kahraman golünü doksan artılarda atar. burada kahraman diye bahsedilen illa süperman, örümcek adam falan olmak zorunda da değil. mesela kötü adam kıza tecavüz etmektedir. tam elini iç çamaşırına atar ki, bir omuz darbesiyle açılan kapıdan içeriye kahramanımız girer. ya da bir bomba patlamak üzereyken, geri sayım yapan sayacında 01 saniye kala durdurur kahramanımız bombayı. o bombayı 5 dakika önceden durdursan zaten kahraman olamazsın gerçi, sona bırakmak gerek.

yazının ana fikri: kahraman olmak istiyorsanız işi son saniyesine kadar bekletin. ben bir kahramanım mesela, sınavlarıma hep son gün çalışırdım.

" o halde ülkemde niye piyasaya çıkmadı hala " sualini akla getiren yaklaşım.

(bkz: istanbul trafiği)

düşmanı gafil avlamak istemesindendir. şöyledir ki düşman bekler, bekler, gelmez bu. bu heriften cacık olmaz diyip galibiyetin de verdiği keyifle avına atılır, kahraman ise boş bulunan düşmana "sen mi büyüksün, ben mi ulaaan.." nidaları eşliğinde saldırıp, düşmanın eline geçen saf elemanı kurtarır.

Zaten son anda yetişmese kahraman olamıyacağı olaydır.

"5. günün şafağında beni bekleyin, şafakta doğuya bakın." *
(bkz: gandalf)