bugün

insana okul yolunu özleten zorunluluktur.okul zamanı başın mı ağrıyor canın gitmek istemiyor mu , al raporunu gitme.fakat iş öyle mi? buldugumuz için şanslıyız belki tamam ama haftada sadece 1 gün tatil bana yetmiyor.

(bkz: yazar burada ağlıyor)
bende olmayan zorumlulukrtur. ancak önümüzdeki pazartesi başlayacak olan üni. ye gitme zorunluluğu şimdiden can sıkmaya başladı.
Haftamin 5 gununu yiyen aktivite.
Yasamimi sorguluyorum her sabah,

Bunun icin dogmus olamayiz.
Haftanin 5 gunu yine sansli olanlar birde cumartesi benim gibi calisanlar ne yapacaklar?
işin yoksa keyfinin kahyasısın, kralsın, ağasın.

(bkz: züğürt ağa)
Küçük yaşta okula başlayan ve okuldan sonra işe başlayıp deliler gibi çalışan kendine vakit ayıramayan yazar beyanıdır. Toplumsal bir yaradır. Sahi yarın ölüp gidince geride bunlar mı kalacaktır bizden geriye diye sorgulatır.
Hali hazırda ayağımı kanata kanata geldiğimi düşünürsek en fedakar benim burada. Kimse tatava yapmasın.
çok boktandır, bak düşünürken bile görsel
Zombi gibi yürüdükçe yaşamsal bir uzuv kaybediliyormuş gibi hissettirir. Aha ayağımı bıraktım. hiyyy!!! KOlum düştü. Burnum düşse de kurtulsam *
iş yerine toplu taşıma araçlarıyla gitmek demek iki kat hüzün demek. sıçayım böyle düzene arkadaş. oynamak istemiyorum artık, verin topumu lan !!
Tabii ki vardir. Eğer adina iş deniyorsa iyi yapılmalıdır. Bugun mesela gelmezsem gelmezdim kendi işim kimse beni kovamaz ya da nerdeydin ya demez bile. Fakat sabahin beş buçuğunda gözümü limanda açtım. Herkesten önce işinin başında olmayan adamın işi onun değil ordaki herkesin işi gibidir. O yüzden dert yanmayin sevgi pitirciklari sevmediginiz bir işse de yapmayin.
kimileri için haftanın 7 günü, bazıları için ise 5 günü ortaya çıkan stres durumudur.
Delilercesine hastayim ama yine de gitmek zorundayim.
Yok oyle evde tuvalet kagidini buruna baglayip yatmak..
Sinirlendim de yani hasta hasta ne isim var sokaklarda vicdansiz patronlar.

Gec gidiyorum bende insallah kovarlar.

Odamda uyucam.
görsel
git me kardeşim git me.
anarşist düzene göre öyle bir dünyanın olmadığı zorunluluk.
her gün işe gidiyorsun.akşamları erken uyuyorsun ve bunun karşılığında aldığın tek şey koltuk takımı.gerçekten acınası bir durum.
zengin bir eş bularak kurtulabilecek durum.

hala arıyom ben amk bulamadım,emekliliğim gelir ancak bulurum galiba.