bugün

ilk kez lise yıllarımda olmak üzere hayatımın çeşitli evrelerinde intiharı düşündüm. umutsuz olduğum zamanlar halen aklımda. hayat herkes için iniş çıkışlı bir yol. ne kadar dibe vursanız da, ne kadar çaresiz olsanız da biraz sabredince ve çabalayınca çoğu sorununuzu düzeltebiliyorsunuz. başınıza gelebilecek sorunların yüzde 99'u birkaç yıl bekleyince ve çaba sarfedince düzeliyor. zaman hemen hemen her sorunun ilacı. bir de insan çabalarsa karşısında sorun morun kalmıyor. zamanın ve çabanın çözemeyeceği sorunlar da var ancak başınıza gelme ihtimali çok düşük. kolun veya bacağın kopması gibi sorunları kast ediyorum.
O kadar bencil olmayın. Arkanızda kalacakları ve yaşatacaklarınızı düşünün. Şanslıysanız Başarısız olduğunuzda utanacaksınız.
Sahiden düzelemeyecek mi?

Bunu iyi analiz edin. Unutamayacak mısınız? Atlatamayacak mısınız ? Toparlayamayacak mısınız?

Başarabilirsiniz.

Ya da çok büyük bir hata yaptınız, her şey boka sardı. Siz unutamayacak bile olsanız etrafınızdaki herkes unutacak zamanla emin olun. Neler unutulmuyor ki?

Öncelikle destek alın tabi böyle bir düşünceniz varsa. Nasıl bir travma sizi buna itiyorsa . Çözülebilir.
ölüm kaçış değil hayallerinin bitişidir..
intiharı düşündüren sebebi bilmek gerekir. intiharı düşünen insan hayal kurmaz basit ve özensiz tavsiyelerden kaçınalım.
Birsürü canın varken oyunu kapatmak gibi. Belki rekor yapcaksın , denemeden bilemezsin.
Hepinize çok mersi.
Kurtulacaklarını sanıyorlar ise yanılıyorlar. Her şey öldükten sonra başlıyor.
Psikiyatriste gidip tedavi olun.