bugün

Çevrende seni hiç anlamayan, sürekli dalgaya vuran ciddi hiçbir konuya gelemeyen kişilerin olduğu zamanlarda insanın içinde oluşan ve belli bir zaman yapması gereken bir şeydir.
Yarım şişe vodkayı bir iç, bak nasıl şakır şakır konuşuyorsun.
Böyle durumlarda oğuz atay okumayı pek doğru bulmuyorum ben nedense. Kötü bir yazar olduğundan değil aksine çok severek okuduğum bir yazar ama lafı uzatmamak adına tutunamayanlar eserini okuyanlar anlar ne demek istediğimi.
Tüm gün ders anlatıp bir de nöbetçi olduğum günler tam olarak öyle oluyorum. Çenem ağrıyor. Telefonları açmıyorum. Hayattan soğuyorum.
bazı kişiler hariç, en yakınımdakilerle dahi konuşmak istemiyorum.
Son zamanlarda çok sık başıma gelen olaydır. Önceden daha sabırlı bir insandım sanırım. Tahammül seviyemin azalmış olmasından mütevellit, konuşma isteğimde de bir azalma söz konusu. Şimdi o kadar şeyi kim anlatacak ya? Boşver!