insanlardan bıkmak

büyük şehirlerde, ama özellikle istanbul gibi bir yerde çok insanın içinde olduğu ruh hali.

sebep aramaya gerek yoktur, insalardan bıkmak insanın kendini sevmesi ve kendi başına bir çok iş yapabileceği özgüveninin farkına varmaktır.

büyükşehir sıkıntısıdır daha çok .

koca kentin lüzumsuz kalabalığında görmek istemediğin bin tane yüzü görürsün de, görmek istediğin bir tane yüzü göremezsin.

insan sevmiyoruz. Kendini olabildiğince izole etmeli insan diğerlerinden. Mutlu yaşamanın formülü bu.

görsel

Rengimiz de siyah hatta, siyaha bürünmüş halller.

Sabrımı zorlayan bi durum şu sıralar,kaçsan bile nereye kadar?

yoğun ortamlardan bunalıp bir süre insan görmeme isteğidir.

Bunlar yüzünden canım sürekli uyumak istiyor. Beyin diye bir şey kalmadı resmen.

hangi insan diğer insanlardan bıkmıyor sıkılmıyor ki.

insanların saygısız, düşüncesiz, bencil, karaktersiz, yüzeysel olduğu bir yerdeyseniz, ruhsal bir hastalık semptomu olmaktan ziyade, ruh sağlığının bizzat göstergesidir.

oluyor bazen. kimsenin sesini duymak istemiyorsun. ne yaşadıkları ne hissettikleri umurunda olmuyor. sadece uzaklaşsınlar istiyorsun. sadece kendinle kalasın geliyor. bir şalter olsa kapatabilsek insana dair her şeyi zaman zaman.

Böyle durumlarda üç gün, beş gün ama mutlaka.
deniz, doğa, kitap okumak ve en önemlisi sessizlik iyi gelecektir.

içindeki kötü enerjiyi başkalarına kusarak defetmeye çalışan insanlardan bıkmayım da ne yapıyım? Benim de bir sürü derdim var. Hıncını kimseden çıkarmıyorum.

insanlarla iletişim kurmaktan bıkmaktır. yalnız kalmak isteyip herkesle muhabbeti kesmektir. rehber silinir arayanlar engellenir ve sosyal medya hesapları kapatılır. miss.

Dolaylı yoldan hayvan dostu olmaya yönelimdir.