bugün

Bakınız, ben selanik göçmeni bir ailenin çocuğuyum. Kültür olarak tabiki bizim kültürümüz karşısında onların kültürü pardon onların ki kültürcük kalıyor. Ama hep şunu görüyorum. Mesela ingiliz bir ailenin çocuğu 5.kuşaktan dedesinin neler yaptığını bir sandıktaki mektuptan çıkarıp okuyor. Ama biz 2 nesil önceki dedelerimizin yaptıklarını okuyamıyoruz. Hatta mezar taşında osmanlıca bir yazı var. Taşta baksan en kaypak adamın mezarı. Hayatı hile hurda dolandırıcık devlete isyan vs vs. Akla ziyan kötülüklerşe dolu. Bizim halkımızda gidiyor. Allahım benim çocuğumda boyle olsun vs şeklinde dua ediyor. Aslında bilmiyor ki orda dünyanın en kaypak adamı yatıyor. Kendi yazı kültürümüzü kaybediyoruz ne yazık ki.
(bkz: mahmut paşa türbesi, milletin ilim sahibi allah yolunda malını harcadı şeklinde insanlara söylemişler millette 50 yıl oraya gitmiş, biri çıkmış gerçeği anlatmış, millette bir hışıyla orayı terk etmiştir.)
Okuma yazma orani osmanlida erkeklerde %7 kadinlarda binde 3tur. Bu rakam gunumuz turkiyesinde %95tir.
Azizim okur yazar var ama nerde bu okur yazarlar ne işle eşguller ne yapıyorlar. Kaçı işsiz? Kaç kişi hedeflediği hayalindeki yerde?
Osmanli ortak pazardi ve hicbir turk zanaat sahibi tutunamamaktaydi. Bu durum devletci politikalarla duzenlenmistir.