ilkokulda resim dersinden akılda kalanlar

30'lu pastel boyası olup, kimseye vermeyen cimri arkadaşlar.

ev çizip evin dışına lamba yapanlara sinir oluşum.

Şişman bir hoca giriyordu derse, asker traşlı. Derse girdiğinde bir rahat hazırol çekiyordu. Ben de Sınıf başkanıydım o zaman. Bana görev verdiydi, rahat hazırol faslından sonra '4 c sınıfı hede hödö mevcuduyla dersinize hazırdır hocam' komutu veriyordum. Beceremiyordum tabi... daha 9 yaşında çocuk, ne anlar onbaşılıktan! Biraz rencide ediyordu sonra... Neyse, hoca sınıfa geldiğinde sınıf 'disiplinsiz' ise dayağı ben yiyordum. Dersinde de en küçük bir tıkırtıya izin vermezdi. Eli sopalı bir adam, korkudan kimse resim de çizemezdi. Hepimiz nefret ettik zaten o dersten. Şu an hala resim çizmem bir mucizedir. Bu arada fena da resim çizmiyorum ama! (gülücük)

bu da böyle bir anımdır işte. inşallah adam ölmüştür...

Sulu boya kutusunun kapağına koşa koşa gidip okul tuvaletinden su koymak, dökmeden getirmeye çalışmak sonra kapağını da sulu boyayı da bombok etmek.

Resim dersine hevesim sıfır olduğundan resim yapmayı sevmezdim. Şansıma hep de kendi dersine önem veren yok efendim dünyayı kurtarıyormuşcasına malzeme kontrolu yapan hocalar girerdi dersime. Eve ödev verirlerdi ahh tabiki yapmazdım. Ya annem yapardı ya da kardeşimin resmini çalardım. Yine bir gün kar resmi yapmamızı istiyor öğretmenimiz* ben yine yapmak istemiyorum tabii. Annem de sıkıldı benden doğal olarak. Ben ne yaptım kardeşimin resim çantasını açtım o an aydınlandım sanki. Gözlerim parladı. Kar resmi çantanın içinde adeta göz kırpıyordu. Ben de o kadar bencilim ki ikimizin dersine de aynı öğretmenin girdiğini bildiğim halde aldım o resmi. Pişman değilim yine olsa yine alırım. Kardeşime resmin nerde diye kızmış öğretmen o pislik de benim aldığımı hemen söylemiş ama hoca yine de bana yüz verdi ve bu konu hakkında hiçbir şey söylemedi iyi insanmış ne diyelim. Gelelim benim gerizekalı kardeşime, hemen yetiştirmiş embesil. Oh iyi yapmışım böyle kardeşe müstehak.

Bu da böyle bir anımdır.

hiç 5 olmazdı karnemde çünkü resim konusunda tam bir kazmayım. düz bir çizgi bile çekemiyorum yani o derece.

Bütün insanları profilden çizmek ve burunlarını gagaya benzetmek.

güneş en tepedeyken bile bacasından dumanı tüttürdüğümüz yıllardı. Ha bulutları ve martıları unutmamak gerek.

mevsim gözetmeksizin eve baca çizip tüttürenlerdir.

her hafta masraf çıkarması. yok yağlı boya yok pul çalışması ulan ne uğraşmıştım..

cin aliler, her zaman tüten bir baca, mutlu çocuklar.

hocanın soyadı. (bkz: bortoletti) *

çöp adam.

bacadan çıkan dumanın, bacaya paralel değil, yere dikey olarak çizilmesi.

Apartmanda oturmamıza rağmen evi müstakil çizmem .

resim hocalarımız genelde bayandı ve geneli değil hepsi çok güzeldi.

bir resim hocasının adı ecehan acar idi ancak okulda her kimden bu kadının adını duysam hepsi ecehan acay diyordu ki neden böyle söyleniyordu hiç anlamadım.

Dağları ve tepeleri çizerken görsel olarak Resim hocasından faydalanırdık. Ne güzel günlerdi be.

dağ,güneş,dere,yamaçta duran bir adet ev.

Müstakil ev Çizip yanına aynı boyutta küÇük elinde ÇiÇekli Çocuk Çizmek. He bi de M harfinden martı yaptığını sanmak.

her hafta yeni malzeme aldırırlardı, bir ton masraf çıkardı. ne oldu pablo picasso mu olduk?

keşke beyaz yerine başka bir renk koysalardı.

resmi evde unuttum diye 3 veren bir hoca.

natürmord:ölü doğa resmi.

gülümseyen, mutlu bir güneş. *

sürekli bağıran bir hoca. Yalakalardan başka kimse sevmezdi yellozu.