bugün

şaşılacak olaydır. o dönemdeki arkadaşların isimleri bile unutulur ama o öğretmenin adı hafızaya kazılıdır.
ilk göz ağrısıdır, ondan unutulmaz.
gerçekten doğur bir önerme. iki tane ilkokul öğretmenim oldu. ikisinin de adını hatırlıyorum.

erol taban ve recai özdemir.

edit: bunun neyini eksiledin be mübarek!
5 bitene kadar geçici öğretmenlerle ya da birleştirildiğimiz sınıfın öğretmenleriyle totalde 11'i bulan öğretmenim oldu. hafızayı temizlemem lazım ki yer açılsın.
nasıl unutabilirimki "NURTEN ABDÜLSELAMOĞLU"
harbiden nasıl öğrenmişim ki ben bu ismi.
ilkokul öğretmeniniz aynı zamanda annenizse eğer unutmamanız gayet doğal.

(zaide ceyhan)
ilk okul, ilk heyecan ve ilk öğretmen. Ister istemez hafızalarda yer ediyor. Adı gülten ceylan'di. Sagolsun.
o korkuyu yaşatan kişinin adını unutmak mümkün olmadığından mütevellit oluşan durum.

dedem bile hatırlıyor be.
insan beyninin daha rahat olduğu zamanlarda tanışılan varlık olmasındandır.

sonraları geçim derdi, aşk, evlilik çoluk çocuk derken aklında tutmaya yer kalmıyor.
kesinlikle doğru bir önermedir. Ilkokulda 3 öğretmenim oldu. Isimleri sırasıyla; ibrahim, sevgi ve melek öğretmendi.
sağ ve sol el parmak uçlarını birleştirip; tam ortalarına şak diye cetvel yediğim için unutmak mümkün değildir.
ilkokulda öğretmenler hükümdarlıklarını ilan etmesinden kaynaklanır. Şimdi kim lisedeki bütün öğretmenlerinin adını hatırlıyor ki ama ilkokulda beş saat boyunca aynı insanı görüyodun sürekli.
(bkz: kamer armutcuoğlu) iyi döverdi rahmetli. *
--spoiler--
tüm gün masasına oturur bize hep bir şeyler yazdırırdı ve hiç unutmam ilk geldiği gün 2 çocuğu velilerinin yanında dövmüştü. sürekli birilerini ağlatır döverdi. sayesinde 6. sınıfta 4 işlemi öğrendik..

--spoiler--

(bkz: beton raziye)