hiç çıktığım olmadı deme korkusu

çok utanç verici bir şey. hele ki yanınızda zamparalığıyla övünen bir arkadaşınız varsa.

ama üzülmeyin şimdi alın elinize kağıt kalemi ve yazın:

1- ece, eski okuldan tanıştınız sarı saçlı, mavi gözlü, biraz çilli üçüncü ayda mı ne ansızın ''biz napıyoruz ya artık sarmıyor ilişkimiz'' dediniz ve bitti.

2-sema, semanın babası içkiciydi. iki abisi vardı, ökkeş ve süleyman. sema çok pis ev kızıydı, namazında niyazındaydı. ben her şeyin başında zıpkın bir deli fişektim. senle olmaz dedim, süleyman'dan iki kere dayak yedim. ''buraya bir keresinde hiç unutmamlı bir hikaye'' sal gitsin.

3-ayten, ayten içine kapanık kumral düz saçlı hanım hanımcık bir kızdı. çok hayalleri vardı çok...
4-nermin, nermin üniversite birinci sınıfta tanışıp kaynaştığım edebiyat fakültesi sosyoloji bölümü öğrencisiydi. kızıl saçları ve gamzesi vardı. tuhaf ojeler sürerdi. 3 ay çıktık alacağımı aldım ayrıldık.
5-
6-

dur ya napıyoruz biz? herkes de ece, sema, ayten'le mi çıkacak yani? bu kızlara kaşar dedirtmeye kimsenin hakkı yok!

neyse kendi senaryonuzu yazıyorsunuz ve ezberliyorsunuz bu kadar basit. bunu yenme yolu bu. sevgiler.

az daha yazsam ne anasının gözüymüşsünüz he!

hic indigim olmadi diyen hatunun korkusunun yaninda hic kalan korkudur. evlerden irak.

doğru düzgün hiç çıktığım olmadı. gercek.