her şeyi unutmak

bazen yapılması gereken şeydir. insanı rahatlatır.

acaba tanrı var mı?
acaba doğru din hangisi?
acaba yasak elma hikayesinin aslı ne?
acaba reenkarnasyon var mı?
acaba illuminati nedir?
acaba masonlar iyi midir kötü müdür?
acaba mehdi diye biri gerçekten gelecek mi?
acaba acaba acaba...

geçen sene çok kafamı kurcalayan sorulardı. saatlerce düşünürdüm ama aklım ermezdi bir boka. sonunda bende düşünmemeye başladım, ama son bir aydır tekrar kafama girdi bunlar, unutamıyorum amk. kafamda dönüyor dolaşıyor, çorba oluyor, kafama sıçıyorlar...

hiç bir şeyden zevk alamıyorum resmen lan. call of duty oynarken bile aklımdan çıkmıyorlar. beni video oyunları bile kesmiyorsa artık ne keser?

kitap okuyorum. kişisel gelişim kesmiyor, kafam yine bu sorularda. da vinci şifresini aldım, daha da kafamı karıştırdı dan brown ipnesi.

ulan komplo teorisi düşüne düşüne delirecem lan. annemle geçen gün kadıköyde dolaşıyoruz, artık kadının aklına nasıl girmişsem "3.dünya savaşı çıkınca buralar dağılacak, tadını çıkaralım bu anların" dedi...

laynnn!

etrafımdaki insanlar da beni dinleye dinleye komplo üretmeye başladılar. kimseyle doğru düzgün sohbet edemiyorum. hemen "arda illuminati tam olarak ne?" "arda mehdi kim?" "arda deccal kim?" "arda bizi sev, arda yala bizi" diyorlar.

bir kişi sadece beni bu düşüncelerden uzaklaştırıyor, her şeyi unutturuyor.

o kişi olmasa sıçmıştım valla...

keşke bu entryyi okuyabilse...

bana her şeyi unutturan kişi. *
velhasıl her şeyi unutmak bazen iyidir, hiç bir şeyi düşünmemek, beyni dinlendirmek...

bir insanın bilebileceği herşeyin bilmesinin belkide tek yoludur. o kadar gereksiz bilgi vardır ki insan hayatında, bunların çoğu şeyleri öğrenmesine engel olduğunu anlamaz bile. tek bildiğim şey hiçbirşey bilmediğimdir. insan bilgide doyumsuzdur. ama doymak için önce herşeyi unutmak gerekir.

(bkz: yeni bir başlangıç yaptığını zannetmek)

keşke öyle bir şey olabilse,hayatımızda olmuş bitmiş bazı mevcut durumları kökünden silebilsek.

hafıza kaybı yaşanmadığı sürece mümkün olmayan olay.
bir kere bu olaya ket vuran şu olgular vardır:
*renkler
*kokular
*sesler
*bakışlar
*anlık hisler...
önce bunları yok edin! çünkü bunlar var oldukça biraz zooor, hatta imkansızdır...

imkansızdır diye devam ettirilebilitesi vardır.

zor ve ötesi olan durumdur.

kafanıza alacağınız güzel bi balyoz darbesiyle mümkün olabilecek şey, nede olsa artık hayatta yoksunuz,ihi.

bu ülke insanlarının en sık yaptığı eylem.

olan şehit olanlarımızın ailelerine oluyor. ama kim önemsiyor ki gerçekten askeri, polisi?
en fazla haberlerde bir hüzünleniyorsun. sonra akşam eğlencene gidiyorsun. düşünüyor musun o haberin sonrasını..

tabiki hayır.

şehitlerimizin mekanı cennettir, inşallah.

Hiç birsey tam olarak unutulmaz bir yerlerde saklarsiniz sadece ...

Zaman gerektirse de onu kısaltmak yine senin elinde. Bazen hicbir şey yapmayarak, bazen bir seyler yaparak. Dalgalara kendini birakarak, kumlarda yalin ayak kosarak. Her şey unutuluyor. Ölüm bile. Yeterki Aklını kaybetme. Onu kullan.

Unutmaz da alışır insan. Zaman geçtikçe hafifler yükü. insanın yaradılışında bu vardır, her şeye alışır.

pandemiden önce böyle olqbileceğini düşünüyordum bilinçaltı diye bir şeyin olduğunu bilmeden önce ancak mümkün olmayan bir durumdur bence.

Unutmak, un ufak etmekten gelmektedir. Zamanla ufalıp kaybolmasıdır. Neyse sikerler.

Unutmam, unutamam, doğama aykırı
Hele yalan ve ihaneti kafamı kesseler unutamam
Intikamım çok acı olur ve elim sesim dahi titremez.

Kalbim firak olur. Ben herkesi unutamam. Ben zaten kimseyi unutmam. Öbür dünyada yanarken ben, "sevmiştin göya beni, unuttun" diyene lafım olamaz.

Ben kimseyi unutamam. Hep derim, yanarken ben, sevdiklerime haykıracağım canım etimden ayrılırken.

Benim unutamadığım insan yok. şu anda hayatta diye imrendiğim bir insan da yok.

Bu unutamama insanın kendindeki bir eksiklikten kaynaklanıyor olsa gerek.

Sil Baştan.