bugün

öncelikle belirteyim; başka bir başlığa uydurayım dedim ama bulamadım daha uygununu. zamanında ışıltılı hayatlarıyla, başarılarıyla, yetenekleriyle insanları imrendirmiş, bir şekilde rol modelleri olmuş ve yıldızları söndüğünde unutulmuş starlardır.

geçenlerde alelade bir büfede gördüm oktay derelioğlunu. ben girerken o çıkıyordu büfeden hafif stresli ve aceleci tavırlarda. sanırım 4-5 yaşındaki seat ibizasına binip uzaklaşırken benden de aldı kopardı birşeyler..

oktay derelioğlu ki; san marino ya 4 gol atıp zamanında rekor kıran bir forvet oyuncusu, küçükken her mahalle maçında gol atınca "oktayyy" diye götümü yırtma sebebim, belçika'ya o golü atmış adam.. o ki; hakan şükür'den iyi dediğim için uğruna iddialara tutuştuğum futbolcu, forvetoğlu forvet, saçlarımı ortadan ikiye ayırtan adam, beşiktaşın avrupadaki en golcü topçusu..

mercedes'ten bmw'den inmezken şimdi benim yemek yediğim büfede yemek yiyor, inanabiliyor musun oğlum koskoca oktay ve sen aynı yerde yemek yiyorsun? küçükken hayalini kursam kalbim yerinden fırlayacak gibi olurdu. o denli beşiktaşlılık var serde.. şimdi o adam alelade büfeden çıkıyor gidiyor ve alelade arabasına biniyor.

yanlış anlaşılmasın, herhangi bir şeyi küçümsemiyorum aksine o kadar büyütmüşüm ki oktay'ı gözümde ben şimdi onu gördüğümde kendi tepkisizliğime şaşırıyorum. zamanında kendisiyle kıyasladığım hakan şükür "allaha şükür 7 sülaleme yetecek para kazandım" derken oktayın bu sıradanlığına şaşırıyorum. yanımdan geçip giderken kardeşime dönüp de "aaa oktay" dediğimde beni duyup da duymazdan gelişindeki o tanıdıklığa -belki de mahçupluğa- şaşırıyorum..

benim gözümde oktay derelioğlu en hazin hikayelerden birinin kahramanı iken, şimdi bu hikaye belleğime en vhs sinden kaydediliyor, kare kare görüyorum. buna tanık oluşuma şaşırıyorum. apansız bir ölüm ve sonrasında gelen hoyrat zamanların türkiye'nin en iyi forvetini bitirişine üzülüyorum.

belki kendisinin sikinde bile değildir durumu, belki mutludur.. ama ben onun halet-i ruhiyesinden çok kendi hayallerimin çöküşünden hüzünlenip dürümümü daha bir tatsız yiyorum bu defa.

oktay benim için en hazin hikayelerden birinin kahramanıdır. aklıma gelen benzerleri:

(bkz: mesut engin)
(bkz: ilyas salman)
(bkz: fevzi tuncay)
(bkz: gerçek kesit)