hayat oyunlarinda oyuncagin degil kalbin kirilmasi

hayat için oyun der üç-beş yazar bozması. kafiyeli şiir yazmak için tüm kelime dağarcağını beyaz kağıda dökmeye çalışan üç-beş şair müsveddesi. yalandır. hayat oyun değildir. eğer oyun olsaydı hayat, oynadığımızda oyuncaklarımız kırlırdı. kalbimiz değil!

peki ne mi hayat? bilmiyorum ki! araştırıyorum. bir gün bulursam sözlüklerdeki hayat kelimesinin karşısına yazacağım.

yine de, şimdilik sadece iki seçenek sunuyorum kendime:

hayat: hiçbir şey!
hayat: her şey!

peki kalbimizi oyuncak edenlere ne diyeceğiz sorusunu akla getiren durum..

hayat oyun mu değil mi?
belki oyundur;
-bir başlangıcı ve bir finali olduğu için.
-en dayanılmaz, artık bu acıyla yaşanamaz dediğimiz şeylere rağmen yaşamaya devam edebildiğimiz için.
-ne başlangıcını ne finalini biz belirleyemediğimiz için.
-ağlamanın bir an sonrası gülmek olduğu için.
-mutlaka ve mutlaka seyircilerimiz ve rol arkadaşlarımız olduğu için.
-hatta belki kendi irademizle söylediğimiz sözler replik, yaptığımız hareketler roldür ve bunun farkında değilizdir. olamaz mı?..
-belki de çıkın ve doğaçlama oynayın size şu kadar süre demişlerdir ve herkes kendi oyununu oynuyordur..
-mutluluklarımız alkıştır belki, mutsuzluklarımız ise yuhalama..
kim bilir belki oyundur..

belki de değildir.

hayat oyunlarlarında oyuncak olan zaten kalptir.nasıl kırılmasınkidir.herkes kendi oyuncağı gibi diğer oyuncaklara* da aynı özeni göstermediğinden beklenen son kaçınılmazdır.